Toen was geluk... #48

Momenteel hoor je er weer helemaal bij als je je muziek op vinyl koopt. Ergens in de jaren negentig is de omslag van vinyl naar cd definitief gemaakt, maar definitief blijkt ook maar een hole frase in deze. Ik weet nog hoe blij we waren toen van de tikjes, kraakjes en het geruis af te zijn, om het over het gevaar van krassen zodat de plaat bleef hangen of oversloeg nog maar niet te hebben. De cd was het helemaal! Vinyl verdween uit de winkels en de back catalogue van veel artiesten werd op cd heruitgebracht. Consumenten vervingen hun oude vinylalbums voor cd's. Maar cd's zijn voor velen ook alweer passé, men streamt, en het vinyl is aan een comeback bezig, met prijzen die lijken op die van de begindagen van de cd.

Halverwege de jaren zeventig kocht ik van mijn zakgeld één singletje per maand, dat was nog een hele opgave om uit het aanbod het mooiste te kiezen. Later werden dat albums. Dat moest allemaal opgeborgen worden, en de firma K-tel kwam begin jaren zeventig met de 'Disc-o-matic'. Een systeem waar men 24 lp's in kon opbergen, dus niet echt voor de grote muziekverzamelaar, of je moest er een veelvoud van aanschaffen, De crux zat 'm in het feit dat je die albums 'automatisch' aan je oog voorbij kon laten gaan tot je de lp zag die je wilde luisteren. Als je die daarna weer wilde terugplaatsen stopte het ding precies daar waar je 'm vandaan had gepakt. 

Zij die de jaren zeventig hebben meegemaakt zullen waarschijnlijk een o ja belevenis hebben bij het zien van de onderstaande foto. Voor hen die zich er geen voorstelling van kunnen maken is er een Amerikaans reclamefilmpje over de nouveauté. Daar heet wat wij als een 'Disc-o-matic' leerde kennen een 'Record selector'.