"Ach, het leven brengt je zo es ergens" is steevast mijn antwoord als random mensen mij vragen hoe ik, geboren en getogen in Den Haag, onder de rook van Rotterdam terecht ben gekomen. Maar het was de liefde, een goed verstaander begrijpt dat ook uit mijn antwoord. En ik ben er gebleven beurtelings in Rotterdam zelf of er tegenaan.
Doordat ik er ben gaan wonen zijn er verschillende levenslopen door beïnvloed, heel organisch, maar toch. Mijn ouders waren in de jaren tachtig vanuit Den Haag naar Doetinchem verhuisd, maar doordat de gezondheid van mijn vader achteruit ging wilden ze dichter in de buurt gaan wonen. Het werd heel dicht, dezelfde straat zelfs. Iets later besloot mijn zus die afwisselend in Argentinië en Nederland woonde om voorgoed voor Nederland te kiezen en kwam ook richting het Rotterdamse, waar ze vanaf de jaren zeventig zelf ook al had gewoond. En toen haar dochter naar Nederland kwam, sprak het voor zich dat zij zich ook in deze contreien ging vestigen, ze heeft er samen met haar man een gezin gesticht en zo ziet u dat door de keuze van een bewust alleenstaande kinderloze man een aantal levens richting hebben gekregen. Heel wonderlijk als je er over nadenkt. En bijzonder hoe dingen kunnen lopen, men verlegt een steen in een rivier en het voltrekt zich. Moet altijd aan het programma 'Verborgen Verleden' denken waarin Bekende Nederlanders op zoek gaan naar hun verleden en bepaalde (vestigings)keuzes de levensloop van hele families hebben bepaald.
Nu wil ik niet zeggen dat van mij een aanzuigende werking uitgaat, maar twee dierbare vrienden uit de regio Leiden zijn een paar jaar geleden ook naar Rotterdam verhuisd en een geweldige vriendin die ik bijna twintig jaar ken is vanaf volgende maand een (import) Rotterdammert. Bij hen had de verhuizing naar hier waarschijnlijk toch wel plaatsgevonden, maar laat mij nu maar in de waan dat het door mijn aanminnige aanwezigheid komt.
Rotterdam ís ook een geweldig leuke stad, een echte wereldstad. Zoals gezegd, ik woon onder de rook, maar het is maar een klein stukje om midden in het bruisende centrum te staan. Buitenlandse vrienden zeggen dat in hun land Rotterdam echt onder de aandacht wordt gebracht onder de noemer: 'Je hebt niet geleefd als je Rotterdam niet hebt bezocht'. En er is veel te zien, de (nieuwe) architectuur, musea, ontelbare restaurants, groen en rust als je dat wilt en er is een aanzienlijk stuk oud Rotterdam wat niet is gebombardeerd wat fantastisch is om te zien.
Zelf ben ik ook nog steeds met enige regelmaat 'toerist in eigen stad', zoals een tijdje terug met de watertaxi over de Maas, een eenmalige gebeurtenis, niet alles is jofel, de kubuswoningen bezocht en weer een nieuw geweldig restaurant ontdekt. Den Haag zit in mijn genen en hart, dat zal altijd blijven, maar mijn hart is groot genoeg om er ook een plekje voor Rotterdam in te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten