Ochtend- of avondmens

Is u een ochtend- of een avondmens? Van mezelf weet ik het niet zo heel goed. Er zijn mensen die als de wekker gaat, meteen de milliseconde erna naast hun bed staan en hun tanden in de nieuwe dag zetten. Als mijn wekker gaat is mijn eerste gedachte: Oké, ik ben er nog. Om vervolgens nog geruime tijd te soezen en te snoozen en langzaam aan die eerste constatering te wennen. Om één of andere niet meer te achterhalen reden staat mijn wekker ook een half uur vroeger dan de werkelijke tijd. Ik heb er geen verklaring voor, maar zo doe ik het al sinds ik wekkers zet. Een soort waanidee van een stukje tijd stelen of zoiets. 

Maar als ik er dan eenmaal uit ga, dan doe ik mijn ochtend rituelen, van douchen tot ontbijten, wat ongeveer drie kwartier in beslag neemt. Dat is op een werkdag, op een vrije dag zonder afspraken word ik wakker als ik wakker word en dan is er geen haast, ontbijt ik wat uitgebreider en doe kalmpjes aan. 's Avonds maak ik eten wat ik opeet onderwijl kijkend naar het programma waar ik op dat moment 'in' ben, voor nu is dat 'Glee'. Journaal is vaste prik met een bakje koffie, daarna soms nog wat tv kijken of anders aan mijn blogje werken of iets met muziek, en dan is het altijd zo rond hetzelfde tijdstip weer bedtijd.

In deze coronatijd is het natuurlijk anders, maar in tijden zonder pandemie sport ik ook bijna iedere dag op de sportschool en heb ik nog wel andere activiteiten, zeker als ik vrij ben, maar nu dat voor voorlopig even niet kan, vind ik het eigenlijk wel lekker zo'n beetje kabbelend de dagen doorbrengen. Wat ik nooit zal doen, of ik moet ziek zijn, is overdag naar bed gaan. Dat komt, net als overdag tv kijken, gewoon niet in me op. Ik leid dan geen bruisend leven, maar het is ook weer niet zo geestdodend dat ik op de dag in bed ga liggen om een dutje te doen. Ik weet dat mijn opa en oma dat deden, een middagdutje, maar die waren dan ook ver in de tachtig. Op die leeftijd, als God het wil, zal ik me er misschien ook wel aan overgeven, maar nu als middelbaar mens lijkt me dat niet echt wenselijk en ik heb er ook geen behoefte aan.

Een nachtbraker ben ik niet. Nou, niet meer, vroeger in mijn hoogtijdagen toen ik nog uitging kwam ik gerust diep in de de nacht thuis, soms hoorde ik de vogeltjes al zingen. Maar daar moet ik nu echt niet meer aan denken. Daar waar ik vroeger me zonder omhaal in mensenmassa's begaf in cafés en disco's om te dansen, mijd ik grote groepen nu zoveel mogelijk, dat was ook al zo voor corona. Er is een omslag geweest ergens, ik vind het echt niet meer leuk. Gereguleerd tussen de mensen, zoals in bioscoop, theater of restaurant is geen punt, dan zit iedereen waar ie moet zitten, maar veel mensen die kris kras door elkaar lopen, ik voel me er niet prettig meer bij. 

Dus ja, ochtend- of avondmens, ik denk dat ik meer een dagmens ben.