Toen vorige week uitlekte dat men voornemens was om op 21 april een aantal versoepelingen door te voeren en ik iemand in een journaalitem champagne zag ontkurken, vroeg ik me af of deze persoon in dezelfde dimensie leefde als ik. Midden in een nog steeds stijgende derde golf met besmettingen, ziekenhuizen en IC's net zo vol als tijdens de eerste golf, tenminste zo was het in mijn wereld. In diezelfde wereld betekent 'iets voornemens zijn' niet dat het ook daadwerkelijk zal plaatsvinden.
Maar goed, tijdens de 34e of 83e (who's counting) persconferentie gisteren werd vanwege het 21 april debacle door Mark Rutte en Hugo de Jonge nu tegen 't volk gepraat alsof we kinderen van zes jaar zijn. En om eerlijk te zijn, heel veel van ons zijn dat ook in dit hele corona/lockdown/maatregelen/versoepelingen/ vaccinatie-gebeuren. Een datum die wordt genoemd als een mogelijk startpunt voor het intrekken van enige maatregelen ziet men direct als toezegging, maar gisteren is met klem twee of drie keer benadrukt dat dat zeker niet zo is, desondanks ben ik er niet gerust op of iedereen dat nu wel heeft begrepen. Men is in deze voor niemand leuke situatie zo naar zichzelf gericht dat het algemene beeld volledig aan de belevingswereld lijkt onttrokken.
Die burgemeesters van een aantal steden ook, die tegen de adviezen van de gezondheidsraad in roepen om het openen van de terrassen enkel en alleen omdat ze niet willen handhaven of daar de capaciteit niet voor menen te hebben. Trouwens, dat geroep om het openen van die terrassen papegaait iedereen elkaar nou wel als een soort mantra na, maar het is godnondeju stervenskoud! Ik moet er niet aan denken om op een terras te moeten zitten. Nou ja, ik ben bang dat velen de mitsen en maren niet hebben gehoord en nu 28 april rood op de kalender hebben omcirkeld om dan volgende week weer in alle staten te zijn als het, zoals gezegd, ook niet door zou kunnen gaan.
Het enige wat wel open had gekund zijn de winkels. Die zouden nu op afspraak moeten werken, u weet het, u maakt een afspraak en dan kunt u VIER UUR later, ALLEEN, een half uurtje winkelen. Nou, u weet inmiddels ook dat geen winkel zich daaraan houdt. Er is een vinger gegeven, maar de arm tot aan de oksel is door menig winkelier gepakt. Als u voor de deur staat wordt u, na noteren van naam en telefoonnummer gewoon met een glimlach binnengelaten. En nee, daar wordt niet op gehandhaafd, de burgemeesters en hun teams kunnen volle parken al niet aan, dan is er ook geen menskracht genoeg om dit in de gaten te houden. Het kan niet zo zijn dat de boven ons gestelden dit niet weten, winkels weer openen zou betekenen dat het gewoon hetzelfde blijft gaan als nu, alleen zonder het noteren van namen en telefoonnummers, daar hadden ze nu eens goede sier mee kunnen maken.
Maar goed, mocht ik deze pandemie overleven, verheug ik me al op de programma's die over twintig jaar te zien en te horen zullen zijn over deze krankzinnige tijd met een overheid die de term 'zwalkend beleid' een nieuwe betekenis heeft gegeven en een als een peuter stampvoetende en krijsende bevolking die 'recht hebben op' en 'eisen dat'. Aan de andere kant zou ik dan hoogbejaard zijn, dus de kans is groot dat ik dan vanaf mijn wolkje op het gewemel neer zal kijken. Als er überhaupt nog gewemel is, de dikke dame zwijgt namelijk nog in alle toonaarden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten