10 Jaar Aidan's World #5

Alle emoties beschreven in dit blogje kan ik zo weer oproepen. Dit was natuurlijk voordat ik wist dat er daadwerkelijk binnenspinnen bestaan. Spinnen die enkel in huis kunnen overleven en buiten geen idee hebben. Maar toch, ik ben van mening dat deze grote stoere jongen heus een buitenspin was die graag weer in de vrije natuur wilde zijn. Dus neem mij mijn heldendom niet af door anders te beweren, alstublieft. 

dinsdag 31 mei 2011

Held

Opeens bekroop mij het gevoel dat ik niet alleen was in huis, 

het was een vaag maar een wel alom aanwezig gevoel. Op 

mysterieuze wijze werden mijn ogen als vanzelf naar een bepaald 

punt getrokken. En toen, een schreeuw, een deins achteruit, want 

boven de bank daar zat ie: De Spin!!!

Ik herpakte mezelf, 'Kom, kom, het huis is groot genoeg voor ons

twee', maar ik vertrouwde hem niet. Wie verzekerde mij dat De Spin 

geen ongewenste toenadering zou zoeken in lichamelijk contact? Ik had 

hem toch ook niet uitgenodigd, nee, het was zeker De Spin moest gaan.

Als ie even niet keek zou ik De Spin kunnen ombrengen, maar dát vond 

ik te ver gaan, ook De Spin had recht om te leven. Ik moest het listig aanpakken. 

De deur naar de lanai alvast op een kier, met een glas en het tv-gidsje in de hand 

sloop ik nader, hij zag me nam een gevechtshouding aan en ik meende dat ie siste. 

Maar nu in de hitte van de strijd hield niets me meer tegen, met een snelheid die in 

geen enkele James Bond film zou misstaan, leidde ik hem met een onverwachtse 

beweging van de ene hand af en plaatste met m'n andere hand het glas over De Spin 

heen. De Spin scheen radeloos, was zich ervan bewust dat ie geen kant meer op kon, 

ik benutte het moment van euforie om de ondraaglijke spanning van het moment even 

te laten bezinken alvorens ik het moeilijkste onderdeel van de operatie moest gaan 

uitvoeren: Het tv-gidsje op het juiste moment onder het glas plaatsen. Zweetdruppels 

parelden langs mijn slapen naar beneden, De Spin gleed in wanhoop naar de bodem 

van het glas en in één soepele beweging schoof ik het gidsje tussen glas en muur in.

De Spin wist het nog niet, maar slechts enkele stappen was hij van de vrijheid verwijderd.
Op de lanai heb ik hem op een plant gezet alwaar hij van zijn angstige avontuur kon bijkomen.

En ik voelde me een held!