Maneschijn

'In de maneschijn, in de maneschijn

Klom ik op een trapje door het raamkozijn...' 

Bij het woord 'maneschijn' automatisch aan de eerste regels van dit archaïsche kinderliedje denken is sinds afgelopen zaterdag wel voorbij toen de Italiaanse band Måneskin met overmacht het 65e Eurovisie Songfestival heeft gewonnen. 

Måneskin bestaat uit Damiano David (zang), Victoria De Angelis (bas), Thomas Raggi (gitaar) en Ethan Torchio (drums). Ze kennen elkaar van school en zijn de band gestart in 2016. De naam van de band is Deens en is door Victoria, die half Deens is, voorgesteld als bandnaam tijdens een overleg waarin de anderen haar vroegen wat Deense woorden op te gooien voor een naam. Ze deden mee aan de Italiaanse 'X-Factor' in 2017 en werden daar tweede. In Italië werden ze daarna razend populair en wisten dit jaar met 'Zitti E Buoni' het prestigieuze San Remo Festival te winnen, waarmee hen de keus werd voorgelegd om met dit nummer Italië te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. Welke ze aanvaarden met dit geweldige resultaat. 

Nog voor de finale hadden de tekstschrijvers van Måneskin de Best Lyric Award 2021 al in ontvangst mogen nemen. Een jaarlijks terugkerende award gekozen door een internationale vakjury, bestaande uit o.m. schrijvers, dichters, vertalers en oud deelnemers uit 17 landen (75% van de score) en door publieksstemmen (25% van de score). Het rapport zegt over het nummer:

''Zitti E Buoni' is een krachtige en onverhullende liedtekst die zeer sterke beelden gebruikt. De metaforen zijn telkens raak en communiceren voortdurend. Nee, het is geen lief liedje, de beelden zijn niet prettig maar ontregelen heel bewust. 'Zitti E Buoni' is een schreeuw namens de misfits in deze van nepheid doordrongen maatschappij; sterk en rauw.'

En dat is dus opgepikt, met name door de publieksjury afgelopen zaterdag. De vakjury had Zwitserland als beste inzending beoordeeld. Een rondje langs het immer vermakelijke social media laat zien dat Bep uit Appelscha en Henk uit Schin op Geul het helemaal niks vinden. Ze snappen ook helemaal niets van de puntentelling en vinden dat de jury het veel beter weet dan het volk. Waar ik dan intens vrolijk van kan worden is dat veel Beppen en Henken wel vinden dat het bindend referendum, voor veel belangrijker zaken dan het Eurovisie Songfestival, meteen ingesteld zou moeten worden, want wat weten de door ons gekozen politici nou. Let wel, ze snappen die hele puntentelling al niet maar willen wel bindende zeggenschap over maatschappelijk relevante zaken. Kostelijk, zulke types, gotta love them.

Het hele Eurovisie Songfestival an sich vond ik dit jaar echt fantastisch georganiseerd. De eerste woorden die bij mij naar boven komen zijn 'inclusiviteit' en 'diversiteit' welke over de gehele linie duidelijk zichtbaar en voelbaar waren in alle drie de shows. Van de inzendingen en het presentatieteam tot de intervalacts met Redo en Ahmad Joudeh. Heel fijn om oud-winnaars te zien en ik was ontroerd door Anne-Marie David en Nicole die zichtbaar aangedaan waren door de beelden van hun winnende liedje uit respectievelijk 1973 en 1982. En watje als ik ben voelde ik ook weer traantjes prikken toen ik de emoties zag bij de leden van Måneskin na de bekendmaking van hun overwinning. Ik wens deze jonge mensen veel succes toe en hoe het ook zal gaan, tot in lengte van dagen zal deze Eurovisie overwinning hen nog in de spotlights zetten. Volgend jaar dus het hele gebeuren vanuit Italië, waar het de laatste keer in 1991 wat rommelig aan toeging. We gaan het zien. 

Damiano, Ethan, Thomas en Victoria van Måneskin.

Uitzinnig van vreugde na de overwinning.