Vetschort

Op hurkniveau zijn we weer toegesproken afgelopen dinsdag op de 864e persconferentie, en terecht, een volk waarvan een aanzienlijk deel zich gedraagt naar het equivalent van een zich in de supermarkt op de grond werpende kleuter die zijn zin niet krijgt en begrippen als 'nee', 'dat kan nu niet', 'straks weer', 'even wachten' e.d. niet wil begrijpen want het moet nú, direct, acuut vraagt daar om. Ik viel er zelf halverwege in omdat ik het eigenlijk was vergeten en omdat er voor mij persoonlijk niet zo heel veel veranderd, ik trek voornamelijk mijn eigen plan en kies er zelf voor om zo min mogelijk met anderen in contact te komen, daar heb ik papa's Mark en Hugo niet voor nodig. 

Wat ik wel uit de Jip en Janneke-woordenbrij destilleerde is dat de sportscholen weer onder restricties open mogen ergens volgende week, maar er was ook nog iets met een pauzeknop, dus ik wacht het maar gewoon af. Sinds begin december heb ik niet meer gesport en dat heeft tot resultaat dat er zich een corona gerelateerd vetschort heeft ontwikkeld. Voordat u de moeite neemt om het blogje op te zoeken waarin ik verkondig dat ik zou gaan hardlopen en mijn gewichten uit de kast zou opdiepen mochten de sportscholen weer dichtgaan bij een eventuele echte lockdown, om mij dat vervolgens aan te wrijven, ik ben u al voor, ik wéét dat ik dat heb geschreven en ik weet ook dat ik, terwijl ik het schreef, al dacht: dat ga ik natuurlijk nooit doen. Tegen beter weten in hoopte ik: eenmaal opgeschreven dan conformeer ik me er wel aan. Maar nee, hence het vetschort. 

Maar is het erg? Nee, ik weet ook dat als ik weer ga sporten het binnen no time weer oké is, en dan, een vetrandje mag best op mijn leeftijd. Ik heb jaren geleden eens een man gekend die toen ongeveer zo oud was als ik nu en die was een soort anorexia nervosa nabij in hoe hij omging met eten. Hij zag er ook ongezond mager uit en leek veel ouder dan hij was doordat hij zo geobsedeerd was om, in zijn ogen, slank te willen zijn. Maar er is een verschil tussen een vetrandje en een vetschort. Dus mochten de sportscholen weer open gaan, dan ga ik aan de slag om het weer wat gestroomlijnder te krijgen. Het is uitsluitend voor mijn eigen gevoel hoor, want vanzelfsprekend zal ik mij niet meer en publique oben ohne vertonen, dat moet je als beginnend bejaarde de wereld niet meer aan willen doen. Helaas zijn er talloze voorbeelden te zien die dat onderstrepen. 

Ik heb een reportage gezien een hele tijd terug dat mensen fietsen en wandelen in deze bange pandemische tijden als alternatieve lichaamsbeweging zijn gaan doen. Onder het mom 'een beetje bewegen is beter dan niets', en dat is natuurlijk ook zo. De fietsenverkoop is skyhigh gegaan tijdens de diverse lichte tot zwaardere lockdowns. Fietsen om het fietsen vind ik niks aan, je moet wel ergens heen gaan. En dan, ik fiets al iedere dag naar mijn werk op en neer, wandelen vind ik op z'n tijd wel leuk als het zo eens voorkomt, maar om nu van nergens naar nergens te gaan lopen te lopen vind ik dan weer iets voor als ik over een paar jaar gepensioneerd ben en echt niet meer weet wat ik moet doen, nu ben ik op mijn werk nog hele dagen in de weer met lopen. Ik zag in die reportage zelfs een oudere dame die liep met een soort appje waarmee ze punten of zoiets kon verdienen en daarmee korting kreeg op haar zorgverzekering. Beloningssystemen, daar ben ik helemaal allergisch voor, dan gaat meteen de rem erop.

Voor mij dus niets van dit alles, ik heb in het afgelopen half jaar gewoon een vetschort ontwikkeld die ik, zodra het kan er weer af ga sporten, dan zitten mijn broeken ook weer beter. "Je wilt toch zo min mogelijk met andere vreemde mensen in contact komen", zult u opmerken. Dat klopt, maar de tijden waarop ik sport ben ik vaak de enige die bezig is, hooguit met één of twee anderen, daarnaast vermoed ik zomaar dat het ledenbestand is afgenomen. Ik kon me op dit moment die paar tientjes per maand aan contributie wel veroorloven, maar dat kan niet iedereen en dat is ook te begrijpen. 

Zal wel weer even aanpassen zijn, want het luie leven van enkel werken en dan bankhangen heeft ook zo zijn bekoringen, maar zodra je door de bank heen dreigt te zakken is het tijd voor actie.