Maandag kreeg ik het trieste bericht dat de moeder van een dierbare vriendin is overleden. Het lag in de lijn der verwachting, maar het komt ondanks dat toch altijd onverwacht. Ik ben eens gaan terug redeneren en de afgelopen vijf jaar zijn er in mijn directe omgeving van vrienden en familie veertien ouders overleden, waaronder mijn eigen moeder. Ik ben op een leeftijd dat ik langzaamaan tot de buitenste kring ga behoren. Dat was wat mijn ouders zeiden toen de generatie voor hen het tijdelijke met het eeuwige verwisselden en ik vind het wel een mooie beeldspraak. De cirkel van het leven.
Op een bepaald ogenblik in je leven zijn er meer uitvaarten dan huwelijksfeesten, maar dat kan natuurlijk ook liggen aan het feit dat er veel minder wordt getrouwd. De laatste keer dat ik een huwelijksfeest heb bijgewoond was rond 2003, en het destijds intens gelukkige paar is ook alweer jaren in slechte harmonie gescheiden. Ook dat is de cirkel van het leven. Zelf heb ik helemaal niets met het instituut huwelijk, toen ik nog aan relaties deed en er eens een verloofde was die opperde graag te willen trouwen, stelde ik voor dat te doen als we elkaar vijf jaar zouden kennen, mezelf tijd kopend en denkend laten we eerst maar es zien of we dat halen. Dat haalden we niet, maar verloofde is daarna vrij spoorslags met een andere gegadigde in het huwelijk getreden en ook die roze wolk bleek van korte duur, maar het zo gewenste huwelijk met alle aandacht wat daarbij komt kijken, want daar ging het om, is meegemaakt. Volgens de laatste berichten is betreffende verloofde alweer jaren gelukkig met de juiste persoon en daar ben ik alleen maar blij om. Ik gun iedereen altijd het beste. In de loop der tijd heb ik met vallen en opstaan geleerd dat ik mezelf een ander niet meer moet aandoen. Daar wordt niemand gelukkiger van, of zoals iemand het eens kernachtig maar heel scherpzinnig samenvatte: "Jij bent veel leuker zonder relatie".
Dat de cirkel van het leven zo draait dat mijn leeftijdgenoten en ik nu de eerder genoemde buitenste kring vormen vind ik wel een geruststellend gevoel. Na mijn jubeljaar in 2015 kwam er een bepaalde rust over me die het best te omschrijven valt als 'het is volbracht, wat nu komt is allemaal extra'. Vanaf dat moment is ook het gisteren benoemde 'niet verder dan een week vooruit kijken' zoetjesaan mijn leven binnen gekomen en berusting, me niet meer overal druk om maken. Zeker zaken waar je zelf toch niets of weinig aan kunt doen. Dat is niet voor iedereen weggelegd, maar mijn leven is er voor mij zoveel prettiger door geworden. Hoelang je in die buitenste kring mag vertoeven is natuurlijk onbekend, daar moet je ook niet te lang bij stilstaan, gewoon genieten van wat ik 'extra tijd' noem. Heel bewust, zeker ook denkend aan al die mensen die zoveel eerder uit het leven zijn weggerukt zonder ooit maar in de buurt van die buitenste kring te komen. Tel je zegeningen en pluk de rozen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten