Leef je nog!?

Met een vrolijk bijna juichend 'Leef je nog?!' ontving mijn huisarts me bij de deur van zijn spreekkamer. Op zich een wat overbodige vraag, want a: ik stond er alive and semi-well en b: hij zou één van de eersten zijn die van mijn eventueel verscheiden op de hoogte zou worden gebracht. Maar hij was zo enthousiast dat als er geen pandemie door het land raasde er gekust en geknuffeld zou zijn. 

Eenmaal plaats genomen ging hij eerst eens kijken wanneer ik voor het laatst was geweest, dat was in 2018. Vervolgens deelde hij mee dat ie nog niet zo lang geleden aan me had gedacht toen mijn zus bij hem was: 'Hoe zou het met die jongen zijn?' Jongen ook. Ik loop tegen de zestig. Na al deze sociale en vriendelijke plichtplegingen over en weer, ik complimenteerde hem met de nieuwe locatie van de praktijk, welke nu alweer twee jaar operationeel is, stelde ik hem op de hoogte van mijn komst.

Dat had ik al gedaan middels de website waar je anno nu je afspraak inplant. Sinds ergens vorig jaar heb ik last van een pijnlijke muis van mijn linkerhand. Mijn eerste reactie is dan altijd: alles wat vanzelf komt gaat vanzelf wel weer weg, wat dan naadloos overgaat in: ach ja ik ben ook de jongste niet meer. Hypochondrie is mij vreemd. Daarnaast was het de eerste tijd van corona, dan ga je niet met een pijnlijke duim naar de dokter, die heeft dan hele andere dingen te doen. Maar nu de pijn blijft, erger wordt en uitstraalt naar onderarm en wijsvinger en de muis van mijn hand opgezet is vond ik dat er eens een professionele blik over moest gaan.

De dokter ging er eens goed voor zitten, iemand die zo weinig komt zal als ie dan een afspraak maakt dat wel met reden doen. Na wat onderzoek kwam er uit naar voren dat we van doen hebben met het syndroom van De Quervain. Of in gewoon Nederlands een peesontsteking. Termen als 'pezen die door een kokertje met glijmiddel bewegen' en 'een peesschede die dikker wordt', waardoor het kokertje te smal is werden gebezigd. 

Vermoedelijk komt het door mijn werk waar ik met mijn linkerhand (ik ben rechtshandig) bij bepaalde handelingen kracht moet zetten en dat heb ik overbelast. Belangrijk om de hand wat meer rust te geven, maar wel te blijven gebruiken anders is de kans weer aanwezig dat de pols stijf wordt. Als behandeling stelde de dokter voor om een gel te gebruiken voor de pijnlijke plek of een kuurtje met een ontstekingsremmende pijnstiller. Ik koos voor het laatste omdat ik er al zo lang mee loop, dan maar meteen de grove middelen. Receptje opgehaald en ik begin vandaag met de tiendaagse kuur en zal mijn linkerhand zoveel mogelijk proberen te ontzien.