Zolang er leven is is er hoop. En wat een hoop hebben we met elkaar gehad vanaf vorige week dinsdag. Er zijn kaarsjes gebrand, positieve gedachten verzonden, er is gebeden en gehoopt, zo intens gehoopt, maar sinds gisteren weten we dat de moordaanslag op (misdaad)journalist en verslaggever Peter R. de Vries nu een moord is. Hij is aan zijn verwondingen bezweken.
Het komt hard aan dat iemand die juist altijd voor het recht streed, tot het uiterste ging om de onderste steen boven te krijgen, die daar waar instanties de moed al hadden opgegeven doorging om het recht te laten zegenvieren en daar ook succesvol in was, op zo'n laffe en afschuwelijke manier aan zijn eind is gekomen. Het behandelen van zogenaamde 'cold cases' heeft Peter in Nederland eigenhandig op de kaart gezet. Peter heeft zo ontzettend veel gedaan op velerlei gebied maar de rode draad daarin was altijd om de waarheid boven tafel te krijgen en de gedupeerden een stem te geven. Op de Wikipedia-pagina over hem kunt u dat allemaal tot u nemen.
Wat een ontzettende klap is dit voor zijn gezin, familie en vrienden en de mensen met wie hij heeft gewerkt en voor hen voor wie hij de laatste strohalm was in wat al een uitgemaakte zaak leek, als hij zich erin vastbeet dan was de kans zeer aanwezig dat je als gedupeerde niet aan het kortste eind ging trekken, daar nam hij de tijd voor, gerust soms jaren.
64 jaar is hij geworden en met deze ijzingwekkende afrekening vanuit het criminele milieu is Nederland weer een stukje minder mooi geworden.
 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten