Het huis uit

"Dag huis, dag lieve oude woning, 

ik vond je al met al zo fijn"

Willeke Alberti, 1980

In augustus 1986 gingen mijn ouders op bezoek bij mensen in Doetinchem die ze op een vakantie hadden ontmoet, bij thuiskomst bleek dat zij hun hart hadden verloren aan een prachtige eengezinswoning aldaar in een nieuwe nog landelijke wijk "De Huet". Ik kon mee, maar als ik het niet wilde werd er niet verhuisd, maar ik was erg voor de derde optie, zij gingen en ik bleef achter in Den Haag. Ik was er aan toe, was zelfs al enige tijd wat spullen aan het verzamelen, had wel eens naar kamers gekeken, dus was dit een mooi moment, en ik wilde de mensen die op het hoogtepunt met z'n zevenen in een 4 kamer flat hadden gewoond nu na hun pensionering niet de kans ontnemen om in hun droomhuis nog vele mooie jaren te hebben. Uiteindelijk zijn dat zo'n kleine 15 jaar geweest voor mijn vader ziek werd. 

In eerste instantie vroeg mijn vader de gemeente of ik in het ouderlijk huis mocht blijven wonen, maar daarvan kon geen sprake zijn, een 4 kamer woning voor een jongen alleen, daar was geen denken aan. "Hij gaat maar gewoon mee" was het antwoord, maar omdat ik economisch was verbonden aan Den Haag, kreeg ik voorrang voor een andere woning, en op 28 oktober 1986 kreeg ik bericht dat ik een woning kreeg aangeboden, en wel in de Dalfsenstraat nummer 39. Het was een 2 kamer flat en vlakbij mijn ouderlijk huis. 1 December kreeg ik de sleutel en ik heb ontzettend veel hulp gehad van vrienden uit die tijd met alle werkzaamheden, en vlak mijn vader niet uit die heeft geschuurd en tegels er afgebikt, zelf heb ik alle deuren en posten geverfd. Met mijn ouders ben ik naar Woonwereld Waalwijk gegaan om meubels te bestellen. 

Ik had gespaard en ik ging mijn Zilvervlootrekening aanspreken zodat mijn eerste woning helemaal naar mijn zin was ingericht, naar de mode van die tijd met veel grijs en wit en als accent wat roze. Nog zie ik me voor de wasmachine zitten toen ik mijn eerste was draaide, het kookboekje "Koken voor beginners" waar echt ook instond hoe je aardappels moest koken, de grote doos met allerlei handige en lekkere dingen van mijn collega's voor de verhuizing, ome Aad die kwam behangen, zijn schoonzoon en een vriend die kwamen tegelen en ome Jan die wel wat kon ritselen voor een gascomfort, terugkijkend heb ik ongelofelijk veel hulp gehad.

23 februari 1987 ben ik er echt gaan wonen, 's-avonds was ik voor mijn werk met collega's naar Amsterdam geweest voor een boekenbeurs en ben ik daarna voor de eerste keer in mijn flat gaan slapen. Niet alle meubels waren er nog, maar die kwamen in de weken erna. Mijn ouders waren nu zelf bezig met hun verhuizing naar Doetinchem op 9 april 1987 en dat was meteen ook de laatste dag dat ik in ons ouderlijk huis ben geweest. Dikke tranen gehuild toen ik nog één keer door alle lege kamers liep, "Dag huis, dag lieve oude woning...". 

Ik was de enige van de familie die nog in Den Haag woonde, Tante Jopie en ome Ton kwamen later vanuit Zoetermeer weer terug naar Den Haag en woonden niet ver bij me vandaan, vanaf die tijd kwam tante Jopie bij mij eens in de 2 weken schoonmaken en het moet gezegd, mijn huis heeft er daarvoor en daarna nooit meer zo schoon uitgezien, wat kon die vrouw werken! Ome Ton werd door haar ontboden als er iets moest worden opgehangen of gerepareerd. Ik heb er heel fijn gewoond, bijna 5 jaar, toen ging ik weer verhuizen, weg uit mijn geliefde Den Haag, maar daarover in latere blogjes meer. De woning in de Dalfsenstraat bestaat niet meer , die is 5 jaar na mijn vertrek gesloopt. 

Dalfsenstraat 39 pas gebouwd in 1954.

Mijn vader heel hard aan het werk in mijn flatje.

Mijn moeder aan de schoonmaak voor ik er in zal trekken. 

De blije doos met allerhande spulletjes van mijn collega´s. Zie dat de kachel nog niet
was geplaatst.

Kerst 1990 in de Dalfsenstraat met mijn zus en met een snor (!)

Kerst 1990 mijn vader, rokend in huis (!)

Kerst 1990 samen met mijn moeder die hier ook nog rookt.