"Eens lachten ze teveel en daarom sleept hun stem als het over vroeger gaat"
Liesbeth List, 1969
Omdat mijn ouders iets ouder waren toen ik werd geboren, waren hun ouders, mijn opa's en oma's in verhouding ook wat ouder. Het zijn daarom niet van die bruisende kijk-ons-nou-eens-leuk-doen-met-de-kleinkinderen grootouders geweest die je nu zo vaak tegenkomt, hoewel dat ook iets is van de laatste jaren, vroeger waren opa's en oma's gewoon ouden van dagen met dito levensstijl.
De vader van mijn moeder heb ik nauwelijks gekend, hij overleed toen ik 4 was, ik heb dan ook geen herinneringen aan hem, wél dat we naar hem toe gingen, mijn moeder op de fiets en ik achterop naar Delft want daar woonde hij aan een gracht. Vaagjes herinner ik me dat ik met een ander kind uit die buurt in de poort van het huis heb gespeeld, maar van opa Jaap zelf heb ik geen beeld.
Van mijn moeders moeder wel, Oma Rijswijk werd ze genoemd omdat ze daar woonde in de Schoolstraat nummer 10, die woning bestaat nog omdat het monumentenzorg is. De beide oma's kwamen toen ik klein was op donderdag op visite omdat mijn vader dan vrij was. Oma Rijswijk bracht dan altijd een klein Verkade chocoladereepje en een klein zakje met schuimpjes mee. Ik mocht altijd bij haar op schoot en oma had een hoorapparaatje in, zo'n knop met een draadje eraan die dan in haar jurk verdween naar een zakje in haar onderjurk waar zich het apparaatje bevond waardoor ze kon horen, ook was ze geboren zonder gehemelte waardoor ze wat nasaal sprak. Een íedere donderdag vroeg ik weer "Waarom praat u zo?" "Als u uw hoorapparaatje uit zet, hoort u mij dan?" En steeds opnieuw legde ze dat uit. Ook kon niemand zo dun aardappels schillen, de schillenboer wilde haar schillen niet, daar had het paard niks aan, zei ie dan.
Naast mijn moeder had ze nog 4 andere kinderen, Jan, Jopie, Bertus en Anna. Anna was het laatste kind en is als baby van een paar maanden gestorven. Jan en Bertus zijn ook niet meer onder ons alleen mijn moeder en tante Jopie zijn er nog 88 en 89 jaar oud. Oma zelf is in 1976 overleden op 74 jarige leeftijd.
Opa en oma van vaders kant zijn 89 en 92 jaar geworden en hebben hun 60 jarig huwelijksfeest groots gevierd. Het waren kleurrijke mensen, mijn opa heeft ooit een besteldienst gehad, expediteur staat er in zijn paspoort te lezen, en dat hield in dat hij verhuizingen deed op de bakfiets. Tot op hoge leeftijd, ver in de 80, kon je opa door Den Haag zien fietsen op zijn bakfiets zich niets van het verkeer aantrekkend, dat hoorden zijn beide zoons, mijn vader en ome Kees dan van mensen die vanuit het openbaar vervoer zagen dat opa op een gevaarlijke manier zich door het stadsverkeer manoeuvreerde. Dat maakte dat het punt was gekomen dat zijn zoons hem verboden om nog langer zijn leven te wagen op die bakfiets, daartoe diende de fiets geheel en al ontmanteld te worden, want anders ging ie gewoon toch op pad. Opa was altijd een vrolijke man met pretoogjes, een borreltje en een sigaartje, dan had hij het al naar z'n zin.
Oma Toos, zijn vrouw, was een dame waarmee rekening gehouden diende te worden, dat vond zij zelf vooral, maar iedereen om haar heen ook. "Geef 'r nou maar gelijk" zei iedereen toen mijn moeder in de familie kwam, ook al had ze het niet. Mijn moeder deed dat natuurlijk niet, en dat gaf wel eens botsingen, maar toen mijn moeder haar in haar laatste jaren naliep en ondersteunde kon ze ruzie maken met andere oudjes in het huis die ook een fijne schoondochter hadden, zíj had de beste en liefste schoondochter en niemand anders. Oma was nogal een verschijning, een grote hoed op, aandachttrekkende oorbellen, rode lippen, lange rode nagels, ringen, armbanden en kettingen. 'Popje' noemde opa Henk haar, en ze was een door hem verwende vrouw. Mijn moeder kon haar hang naar opzichtigheid als enige een beetje indammen, op een bepaald moment stelde mijn moeder voor dat dames van ver in de 80 chiquer waren met korte nagels met blanke nagellak, en praatte ze het idee om een blonde pruik op te zetten voor haar 60 jarig huwelijksfeest uit haar hoofd, of toen er een huwelijk van een kleinkind was en ze iets heel flamboyants wilde aandoen, legde mijn moeder uit dat zij als 'De Grootmoeder' veel elan zou uitstralen in een mooie donkere japon.
Er zijn talloze verhalen over alle vier de opa's en oma's in de familie die van hun kinderen komen, ik heb ze maar een heel klein stukje van hun leven meegemaakt vanaf mijn geboorte tot begin jaren 80 toen oma Toos als laatste van het viertal overleed.
Naast mijn moeder had ze nog 4 andere kinderen, Jan, Jopie, Bertus en Anna. Anna was het laatste kind en is als baby van een paar maanden gestorven. Jan en Bertus zijn ook niet meer onder ons alleen mijn moeder en tante Jopie zijn er nog 88 en 89 jaar oud. Oma zelf is in 1976 overleden op 74 jarige leeftijd.
Opa en oma van vaders kant zijn 89 en 92 jaar geworden en hebben hun 60 jarig huwelijksfeest groots gevierd. Het waren kleurrijke mensen, mijn opa heeft ooit een besteldienst gehad, expediteur staat er in zijn paspoort te lezen, en dat hield in dat hij verhuizingen deed op de bakfiets. Tot op hoge leeftijd, ver in de 80, kon je opa door Den Haag zien fietsen op zijn bakfiets zich niets van het verkeer aantrekkend, dat hoorden zijn beide zoons, mijn vader en ome Kees dan van mensen die vanuit het openbaar vervoer zagen dat opa op een gevaarlijke manier zich door het stadsverkeer manoeuvreerde. Dat maakte dat het punt was gekomen dat zijn zoons hem verboden om nog langer zijn leven te wagen op die bakfiets, daartoe diende de fiets geheel en al ontmanteld te worden, want anders ging ie gewoon toch op pad. Opa was altijd een vrolijke man met pretoogjes, een borreltje en een sigaartje, dan had hij het al naar z'n zin.
Oma Toos, zijn vrouw, was een dame waarmee rekening gehouden diende te worden, dat vond zij zelf vooral, maar iedereen om haar heen ook. "Geef 'r nou maar gelijk" zei iedereen toen mijn moeder in de familie kwam, ook al had ze het niet. Mijn moeder deed dat natuurlijk niet, en dat gaf wel eens botsingen, maar toen mijn moeder haar in haar laatste jaren naliep en ondersteunde kon ze ruzie maken met andere oudjes in het huis die ook een fijne schoondochter hadden, zíj had de beste en liefste schoondochter en niemand anders. Oma was nogal een verschijning, een grote hoed op, aandachttrekkende oorbellen, rode lippen, lange rode nagels, ringen, armbanden en kettingen. 'Popje' noemde opa Henk haar, en ze was een door hem verwende vrouw. Mijn moeder kon haar hang naar opzichtigheid als enige een beetje indammen, op een bepaald moment stelde mijn moeder voor dat dames van ver in de 80 chiquer waren met korte nagels met blanke nagellak, en praatte ze het idee om een blonde pruik op te zetten voor haar 60 jarig huwelijksfeest uit haar hoofd, of toen er een huwelijk van een kleinkind was en ze iets heel flamboyants wilde aandoen, legde mijn moeder uit dat zij als 'De Grootmoeder' veel elan zou uitstralen in een mooie donkere japon.
Er zijn talloze verhalen over alle vier de opa's en oma's in de familie die van hun kinderen komen, ik heb ze maar een heel klein stukje van hun leven meegemaakt vanaf mijn geboorte tot begin jaren 80 toen oma Toos als laatste van het viertal overleed.
 |
| Van opa Jaap is dit de enige foto, hij is de meest rechtse man staand op de wagen met zijn handen in z'n zij. |
 |
| Oma Rijswijk |
 |
| Oma Toos en Opa Henk |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten