Bibliotheek

Tijdens haar revalidatie in Rijckehove heeft mijn moeder het groot letter boek ontdekt, er was daar een klein bibliotheekje en ze leest erg graag, de groot letter boeken zijn voor haar prettiger om te lezen ervoer ze. Zo kwam het dat we gisteren ons naar de plaatselijke bibliotheek begaven om eens te zien of daar een selectie groot letter boeken aanwezig zouden zijn, nou die waren er hoor, twee grote kasten vol. Bovendien, zo vertelde een medewerkster, komen er steeds andere titels bij en wordt er wel eens met een andere bibliotheek titels uitgewisseld. Dit alles gaf meteen de doorslag: mijn moeder wilde graag lid worden. Wij waren voorbereid gekomen, dus met legitimatie en bankpasje, zodat jaarlijks middels een automatisch incasso haar lidmaatschap wordt afgeschreven.

Ik was nog nooit in deze bibliotheek geweest, maar wat een prachtige mooie ruimte, en wat een sereniteit, heerlijk! Dus inderdaad, ik vertelde van mijn boekenverleden en de recente gebeurtenissen, en of er misschien een vacature was. Er blijkt binnen de bibliotheek met vrijwilligers gewerkt te worden, en nou haal ik daar mijn neus niet voor op, maar in eerste instantie zou ik toch graag betaald werk willen, maar het is interessant om te weten dat áls mij vrijwilligerswerk rest, ik het misschien daar kan proberen. Momenteel waren er genoeg vrijwilligers.

Toen we de uitleen- en terugbreng procedures uitgelegd kregen snapte ik waarom er bezuinigd kan worden op personeel; de lener doet alles zelf! Ik ben als jongmens voor het laatst als boekenlener in de bibliotheek geweest, en dat ging met stempels en kaartjes en controle of de boeken er netjes uitzagen als je ze terug bracht door middelbare dames met brillen. Nu pak je het stapeltje wat je wilt hebben, legt dat op een daarvoor bestemde plek, drukt op 'meenemen', op een computerscherm staan alle boeken van de stapel, lenerspasje voor een oog en voilà. Bij het terugbrengen leg je de boeken op een lopende band en klaar. Het is duidelijk ook de bibliotheek is met de tijd meegegaan.

Bijzonder was wel dat de dame die ons hielp óók bij V&D had gewerkt, en precies in de vestiging waar ik werkte in Rotterdam! Zij heeft tot 1988 op het reisbureau gewerkt, dus lang voordat ik er kwam in 1996, was zij al weer weg. Wel kende ze Henk, een hele aardige collega die destijds ook op het reisbureau werkte, maar toen dat ter ziele ging zijn laatste werkzame jaren op de herenmode in een ander filiaal heeft doorgebracht. Hij had het 'geluk' dat hij vorig jaar april met pensioen ging. 'Henk en ik sturen elkaar nog ieder jaar kerstkaarten'. vertrouwde ze me toe, 'ik weet dat hij in Capelle woont, maar ik heb hem nooit meer gezien'. 

Toeval bestaat niet, want wie kwam ik tegen toen ik nog even een vergeten boodschapje ging halen bij Albert Heijn? Precies! Henk! Ik had hem ook al een tijdje niet gezien, dus hebben we even bijgepraat en ik vertelde hem van de dame in de bibliotheek. Hij wist meteen wie het was en zei: 'O dan ga ik gauw eens langs daar'. Dus het kan zomaar zijn dat Henk en die dame weer leuk contact gaan krijgen door deze 'toevallige' samenloop van omstandigheden.