Uitzendorganisatie Luba in Capelle had in samenwerking met zusterbedrijf Ascento gisteren een 'dag voor ontslagen retailpersoneel' georganiseerd. In de kennisgeving van vorige week werden werkzoekenden die bij V&D hadden gewerkt expliciet genoemd, dus besloot ik dat ik er heen wilde. Het was geen drukte van belang, maar ik werd met alle egards welkom geheten. Ik had een heel leuk gesprek, en het meisje vond het geweldig dat ik op hun bericht had gereageerd, hoewel hun vestiging eigenlijk meer voor lassers en bouwers was. Ze ging mijn cv (ja, ja die had ik meegebracht) direct doorsturen naar haar collega's in Rotterdam, want ze vond mij zeer representatief. Ze vond het ook heel goed dat ik een fotootje had toegevoegd, "Want", zo zei ze, "het is goed om op die manier je representativiteit te benadrukken, je hebt natuurlijk 50 en 50". Er zou contact met me worden opgenomen door de andere vestiging. Ik ben benieuwd.
Door deze leuke ervaring kwam ik in de stemming en toen ik bij de lokale boekhandel iets ging kopen, vroeg ik bij het afrekenen of zij een vacature hadden. De dame kleurde enigszins en sprak: "Ach lieve meneer, ik ben zelf ontslagen, dit is mijn laatste week." Dat antwoord zag ik niet aankomen. De eigenaar die in de buurt stond zei niets. Ik wenste de vrouw sterkte. "U ook" zei ze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten