De rode draad door de voorstelling heen is de tijd die verglijdt, en Simone zingt niet de makkelijkste liedjes, maar iedere noot is zuiver en elk woord verstaanbaar, bovendien zijn de losstaande nummers, sommige nieuw, andere vertaald of geleend van o.a Adèle Bloemendaal en Drs. P. toch op organische wijze met elkaar verbonden, en het doet me weer beseffen hoe mooi de Nederlandse taal kan zijn. Mooie aangrijpende liedjes worden afgewisseld met jolijt en ook de actrice Kleinsma zien we natuurlijk terug in de verbindende verhaaltjes.
Het liedje wat me het meest ontroerde was "Wonderlijk", het gaat er over dat ze in het stadsgewoel plotseling haar moeder ziet, die overleden is, alles lijkt stil te staan, want hoe kan dat nou, dat is toch wonderlijk? Maar ook het van Corry Brokken geleende lied "Voor Mijn Dochter" is in het licht van Simone's leven een prachtig moment in de voorstelling. Zulk soort intieme voorstellingen mag Simone zeker vaker maken.
Simone met pianist Bernd |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten