007's en Elvis

Etentjes bij vriend Harry zijn altijd een belevenis. Zo ook gisteren toen ik samen met Rick en Chris was uitgenodigd om bij hem te komen dineren. We waren er al iets na vieren om eerst eens fijn bij te kletsen. In de verschillende levens van de vriendengroep is op dit moment van alles aan de hand op het gebied van familie, werk en domiciliëring. Van zorgelijk en verdrietig tot ronduit spannend en opwindend. En het fijne is dat we zowel het verdriet als de vreugde met elkaar kunnen delen. Er voor elkaar zijn waar nodig en dezelfde opwinding voelen als er voor de ander een belangrijke gebeurtenis op stapel staat.

Zoals altijd had Harry met veel zorg de tafel gedekt, we waren al even gezellig aan het kletsen toen ik plotseling uit mijn ooghoek meende dat een mini-Rick mij vanaf de eettafel aankeek. Nadere inspectie openbaarde dat het zelfs een 007-Rick was. Ook Harry en ik waren als mini 007's te bewonderen. Behalve Chris, Chris was een mini-Elvis. Het is een begrijpelijke keus, van 007 zijn er in de loop der tijd verschillende geweest, maar van Elvis was en is er natuurlijk maar één. Dat was nog niet alles, het menu was in een virtual reality-bril gestoken, ik zei het al een diner bij Harry is nooit zomaar aanschuiven en eten.

Daarnaast is de aankleding van de tafel altijd prachtig, deze keer had hij spiegelplacemats, heel fraai, maar Chris en ik ontdekte dat je daar niet met gebogen hoofd in moest kijken. Ook de gerechten werden mooi opgediend. Harry is vegetariër, en ik wil hier en nu voor altijd het misplaatste idee uit de wereld helpen dat eten alleen maar lekker kan zijn als er vlees wordt gegeten. Alles was even heerlijk en het was een explosie van verfijnde smaken. We hebben intens van het eten en elkaar genoten, de foto's spreken voor zich.