Zomaar wat koppen die aangeven welke status Mies Bouwman in Nederland had. De vrouw die er bij de allereerste uitzending op de Nederlandse televisie, 16 oktober 1951, bij was en die pionierswerk heeft verricht en zonder het zelf te beseffen gaandeweg een voorbeeld is geworden voor iedereen die na haar kwam is gisteren op 88 jarige leeftijd overleden, op eigen verzoek thuis omringt door haar kinderen.
Mies was zo'n icoon dat haar levensverhaal hier optekenen niets zou toevoegen aan alles wat er over haar zal worden geschreven of in tv programma's zal worden behandeld de komende tijd. Ik hou het bij mijn eigen herinneringen aan Mies. Mijn eerste kennismaking met Mies was de intocht van Sint Nicolaas die zij versloeg op tv, steevast als 'vrouwtje Bouw' aangesproken door de hoofdpiet (Piet Römer). Vervolgens het spelprogramma 'Één Van De Acht', waar ik voor op mocht blijven om te zien. Het programma stopte in 1973, waarna Mies het programma met de onwaarschijnlijke titel 'Een Mens Wil Op De Vrijdagavond Wel Eens Even Zitten En Een Beetje Lachen Want Er Is Al Genoeg Ellende Op De Wereld' ging presenteren. In dat programma stonden wensen van de kijkers centraal. Één van de meest ingestuurde wensen was om het programma 'Één Van De Acht' nog één keer te doen, dat was zo'n succes dat vanaf 1976 'Een Mens Wil...' weer naadloos overging in een aantal uitzendingen van 'Één Van De Acht'.
Ik zat in de winter van 1979/1980 en 1980/1981 zoals zovele Nederlanders ook met bingokaarten op schoot naar het programma 'Telebingo' van Mies te kijken, die ons in de eerste uitzending van 1980 een 'prachtig, machtig tachtig' wenste. Om één of andere reden heb ik dat altijd onthouden, waarschijnlijk omdat ik voor het eerst heel bewust afscheid had genomen van een decennium. Ook van haar praatprogramma 'Mies', begin jaren 80 en 'In De Hoofdrol' halverwege de jaren 80 heb ik geen uitzending overgeslagen. In 1992 kwamen van dat laatste programma nog 6 afleveringen waarna Mies stopte met haar presentatiewerkzaamheden.
Maar we zagen haar zo nu en dan nog wel eens op de televisie en buiten het zicht van het publiek bleef ze haar collega's waar ze kon van welkome adviezen voorzien. Met het overlijden van Mies voelt het of je afscheid neemt van een familielid die jarenlang een welkome gast was in je huis. Dat zij in het televisiekastje zat doet er niets aan af. Mies gaf je als kijker het gevoel alsof ze bij je op de bank zat.
Dag lieve, lieve Mies, wat hebben we ongelooflijk van jou en je programma's genoten.
 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten