Altijd wanneer ik deze eerste zin van het door Udo Jürgens geschreven, en in dit geval door Shirley Bassey gezongen lied "If I Never Sing Another Song" hoor, denk ik met een glimlach terug aan mijn 'heydays', toen ik nog jong was en als potentieel minnarij kandidaat werd gezien. Het was in de tijd voor computers, smartphones, en diverse social media kanalen. Er werden dus andere wegen bewandeld om onder de aandacht te brengen dat men iemand leuk vond. In mijn hoogtijdagen werd in sommige gevallen een postillon d'amour ingezet om me er attent op te maken dat iemand geïnteresseerd was, maar ook werd er gebruik gemaakt van briefjes die ik in mijn handen gestopt kreeg, niet alleen met uitgaan, maar ook op mijn werk. Een effect van het werken in een publieke functie.
Dat kon op willekeurige dagen gebeuren, maar met Valentijn was het natuurlijk dé dag om je geheime onderwerp van affectie te laten weten dat er op afstand een bewonderaar was. Veruit de leukste uiting daarvan kreeg ik op mijn werk toen er een grote enveloppe werd afgegeven met naast een valentijnskaart een heel knip en plakwerk waaruit brandend verlangen sprak. Omdat het is verjaard vind ik het leuk om het op deze Valentijnsdag te delen.
Of ik wel eens ben ingegaan op briefjes van smachtende aard of berichten van een postillon d'amour? Soms wel, soms niet. Ik denk er niet voor niets met een glimlach aan terug. 😉
Geen opmerkingen:
Een reactie posten