Preventie

Toen ik vernam dat de brandweer 'gewoon vanzelf langs zou komen', ging ik er al van uit dat dat niet zou werken. En dat was ook zo. Vorige week dinsdagochtend ging de bel, maar ik was nog in Schlafanzug aan mijn ontbijtje, dus deed ik vanzelfsprekend niet open. Ik dacht wel dat het de brandweer zou kunnen zijn. Later die week lag er een berichtje in de bus dat ze waren langs geweest, mij niet thuis hadden getroffen en of ik dan telefonisch contact met hen wilde opnemen, om alsnog een afspraak te maken. Als ze dat nou meteen hadden gedaan....

Toen ik belde had ik een 'Are You Being Served'-moment. Er werd beantwoord met een zware stem die "Brandweer" zei, en toen ik had uitgelegd waarvoor ik belde, schoot de stem minstens drie octaven omhoog en ging verder in onvervalst Rotterdams. Hij zou mijn melding doorgeven aan de sectie Capelle en die zouden dan contact met mij opnemen om een afspraak op datum en tijd te maken, en dat gebeurde gisteren. Er werd gevraagd wanneer het mij schikte en ik zei dat het nu kon of anders morgen, of anders..., maar nu kwam hen eigenlijk wel uit. Ze zouden er over ongeveer vijftien minuten zijn, en dat was ook zo.

Er stapten twee gezellige heren binnen die ik, voordat ze aan mij van alles gingen vragen en uitleggen, meteen de oplossing van de woningbouw liet zien betreffende mijn doorboorde gasleiding. Zij vonden het een bijzondere oplossing, veilig, maar bijzonder en vooral niet heel erg esthetisch uitgevoerd. Dat had ik ook al geconstateerd. Maar het was veilig en daar ging het mij om. Verder bleek ik een modelbewoner te zijn; er wordt niet gerookt, ik heb de tv nooit op stand by staan, vanzelfsprekend haal ik de oplader van de telefoon uit het stopcontact als ie niet laadt, is mijn slang van het gasfornuis nog prima op datum (dat was een toevalstreffer, ik had geen idee) en zijn mijn stopcontacten en aansluitingen dik in orde. Ook de vluchtwegen waren mij bekend, er is niet zoveel keus; voor er uit of aan de achterkant op de bovenetage uit het raam klimmen en op de pergola's vluchten, hopen dat er een springkussen komt of een ladder waarmee ik er af kan. Nee in de vijver springen is geen optie, te ondiep, dus breek ik van alles.

Vervolgens kwam het grote moment, het aanbrengen van de twee rookmelders; één in de gang beneden en één in de gang boven. In de brief stond 'slaapkamer', en ik had zelf al willen vragen of dat op de gang kon, want gealarmeerd worden is fijn, maar zo'n piep boven je hoofd als je slaapt werkt hartinfarcten in de hand naar mijn gevoel. Maar het was verkeerd gecommuniceerd, de tweede rookmelder kwam ook op de gang, omdat er een soort klein rood lampje in flikkert zo nu en dan, en dat is op de slaapkamer niet fijn.

Ze hangen, zijn getest, en verder moet ik er niet te veel mee doen. De batterij gaat acht tot tien jaar mee, dan zal de woningbouw ze compleet vervangen, want het is geen vervangbare batterij. Ik hoef alleen maar eens in de maand te testen of ze het nog doen. Ik woon hier nu 18 jaar zonder rookmelders en zonder brand, en ik hoop dat het laatste zo blijft, en ik de rookmelders ook echt alleen maar hoor als ik ze eens in de maand test.