Addictie

Ik was er natuurlijk al bang voor, ik ken mezelf best goed, weet mijn zwakke plekken. En je moet de kat eigenlijk ook niet op het spek binden. Een schoenenwinkel, dan vráág je er natuurlijk ook om. Ik werk er nu iets meer dan twee maanden, en heb al vier paar schoenen gekocht.

Ter mijn verdediging, één paar waren sportschoenen om mee te sporten, dat zijn niet echt schoenen-schoenen, en de andere drie waren na afprijzing en company discount zo voordelig dat ik een dief van mijn eigen portemonnee zou zijn als ik ze níet had gekocht. Een kromme gedachte zegt u? Ik weet van een stel die steeds met veel moeite en misbaar stoppen met roken om vervolgens op vakantie in het buitenland weer te beginnen omdat sigaretten daar zo goedkoop zijn. 'Dan ben je welhaast gek als je het niet doet' is hun argumentatie. Dát is pas een kromme redenering. Schoenen zijn toch een eerste levensbehoefte en bovendien had ik lege plekjes in mijn schoenenkast na de aankoop van de schoenencarrousel. En ik word er ook zo gelukkig van.

Ik vraag me alleen af of deze aanschaf-aanzet zich zal continueren, dat zou betekenen dat ik na mijn contract van zeven maanden zo'n veertien paar schoenen zal hebben afgenomen, om nog maar niet te spreken over de mogelijkheid van een verlenging na die tijd met alle gevolgen van dien. Ach aan de andere kant, ik rook niet, gebruik geen drugs, drink zeer matig en was altijd goed voor m'n moeder.