Even Weg

Ook Boudewijn de Groot behoort tot mijn 'oeuvre artiesten', en na zijn medewerking aan Vreemde Kostgangers, samen met zijn muzikale vrienden Henny Vrienten en George Kooymans, is er weer een soloalbum van hem uitgekomen, "Even Weg". Hoewel solo, Boudewijn heeft samenwerking gezocht met de band The Dutch Eagles, die zoals de naam al doet vermoeden een tributeband is van The Eagles. Het is een echte samenwerking geworden omdat de band niet alleen te horen is maar een aantal leden ook heeft meegeschreven aan de nummers op het album.

Het is voor Boudewijn na al die jaren natuurlijk een leuke uitdaging en het is daardoor ook een album geworden waarop de immer prachtige teksten van Boudewijn door de muziek van The Dutch Eagles weer een heel ander geluid krijgen. En ja, bij het nummer "Niemandsdorp" moest ik toch denken aan het hotel waar je wel kunt inchecken meer nooit meer weg kunt gaan. Terwijl "De Stoet" een soort "De Begrafenis Van Manke Nelis" 2.0 is. Het predicaat 'protestzanger' die Boudewijn tegen wil en dank in de jaren zestig kreeg opgelegd heeft hij nooit leuk gevonden, het was de tijdgeest, collega Armand was dat veel meer die heeft tot aan zijn dood protestsongs gemaakt, Boudewijn's repertoire was en is veel breder. Toch staat er op deze cd weer een maatschappijkritisch protestlied, "Maar Niet Heus" over de waanzin van aanslagen in naam van het geloof. Ergens in een interview las ik dat Boudewijn graag eens aan andere manier van zingen wilde proberen, nou dat heeft ie gedaan met het lied "Waar Wacht Ik Nog Op". Het klinkt zo verrassend anders dat ik even moest kijken of het niet één van de bandleden was die de microfoon ter hand had genomen.

Ik vind het geweldig dat een gevestigde muzikant als Boudewijn de Groot nog steeds de uitdaging zoekt in de muziek, eerst met Vreemde Kostgangers, en nu met The Dutch Eagles, en daarmee zichzelf maar ook de luisteraars scherp houdt en verrast. Een aanrader dit album.

Boudewijn de Groot en The Dutch Eagles.