Het ging ineens allemaal heel snel, na de mededeling dat de klinker met mama's initialen was geplaatst kreeg ik donderdag een tabel met het legpatroon gemaild en kon ik zien waar de klinker ligt. Dat heb ik op Facebook geplaatst en gisterochtend werd ik wakker met een berichtje van een vriend, met wie ik heel veel jaren terug ga, dat hij de avond ervoor laat had verstuurd:
'Het is al laat, ik zal dit bericht zachtjes versturen...
Heb je al een foto van de gouden klinker van je moeder?
Zo nee, zal ik er dan morgen alvast een paar maken?
Dat is nog eens fijn wakker worden kan ik u vertellen, zo'n lief bericht verwarmt het hart. Ik antwoordde dat ik dat erg leuk zou vinden en het heel lief vond. Net toen we aan het lunchen waren op het werk kreeg ik een foto dat hij met vrouw en kinderen op de fiets op weg was: 'Het zoekteam is onderweg'. En zo kon ik via foto's live meemaken dat ze aankwamen bij mama's klinker. Ik kan u zeggen mijn tranen zitten sinds de aankondiging van plaatsing vrij hoog deze week, de foto's van haar eigen klinker werken daar hard aan mee. Precies op een hoekje ligt haar gouden klinker, wat een mooi symbolisch plekje is voor een vrouw die haar hele leven van open ramen en deuren hield omdat ze er niet tegen kon om ingesloten te zijn.
Zij hebben er een mooi uitje met de kinderen van gemaakt, zo vertelde hij, omdat die anders zitten vastgekleefd aan computerspelletjes, ze willen elke dag naar buiten met ze en deze zoektocht was een mooie aanleiding. Er zijn foto's waarop de kids trots de klinker aanwijzen, maar op begrijpelijk en verstandig verzoek plaats ik die niet. Maar wel vol trots de initialen van onze moeder in goud, gefotografeerd door mensen van goud, die zich zo goed konden voorstellen dat ik heel graag wilde weten hoe het er uit zou zien.
Onze gouden moeder. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten