Treinreis

Omdat ik met stomheid was geslagen sta ik vandaag mijn blogje af aan een lerares en wat zij meemaakte op een treinreis enige tijd geleden:

Nietsvermoedend van wat er komen ging zat ik in de trein op mijn gemak een paar proefwerken van mijn leerlingen na te kijken. Een normale treinreis, net als alle andere, welke ik een aantal keren in de week maak. Toch zou deze reis een andere wending krijgen en het begon toen er een zwaar opgemaakte in legging met panterprint geklede oudere dame tegenover me kwam zitten. Vanaf het moment dat ze de ruimte betrad zat ze mij aan te staren en elke beweging die ik maakte nauwlettend te volgen. 

Omdat ik net een broodje gegeten had, dacht ik in eerste instantie dat er een enorme klodder saus op mijn gezicht zat en zij me duidelijk wilde maken dat er iets mis was met mijn voorkomen. Toen ik mijn gezicht naar het raam toe draaide zag ik dat er niets ongewoons te zien was en keek op of er nog naar mij werd gestaard. 

Ze begon meteen tutoyerend: 'Wat ben jij aan het doen?' 'Proefwerken nakijken', antwoordde ik. 'Hoezo?' was haar tweede vraag. 'Omdat mijn leerlingen verwachten dat ze de volgende les hun cijfers hebben.' Ik continueerde met mijn groene pen. 'Grappig dat jullie soort voor de klas staan'. 'Welke soort?' vroeg ik. 'Nou, gewoon, jij, dat jij met je doekie onze kinderen les mag geven. Dat dit gewoon toegestaan wordt in Nederland, ik hoop niet dat je mijn kleinkinderen les geeft.'

Deze 'prachtige' woorden spuide ze uit een mond met slecht verzorgde tanden en riekende rokersadem. Ik heb respect voor elk medemens en vooral voor de ouderen onder ons, dus liet haar commentaar voor wat het was en ging verder met nakijken. 

'Waarom draag je eigenlijk zo'n ding op je hoofd? We leven toch in Nederland, hier is dat niet normaal. Je moet het zeker van je man?' Allemaal vragen waar ik helemaal geen antwoord op wilde geven, mede omdat ik het gewoon te druk had en ook omdat ik vond dat ze de lijn van fatsoenlijkheid en recht op privacy allang had overschreden.

Omdat ik geen gehoor gaf aan de vragen die zo uit het niets naar me toe werden geslingerd, raakte de bejaarde rookster enigszins geïrriteerd. 'Krijg ik geen antwoord? Wil je me niet even te woord staan?' 'Nee, ik ben druk bezig.' meldde ik mijn medereiziger en keek geconcentreerd naar beneden. Een superirritante ringtone ging af en ja hoor, het kon haast niet anders, rimpelige handen graaiden in een bij de legging passende handtas en ik hoorde haar zeggen: 'Ja, sorry hoor, ik zie je zo, in de middelste wagon, links naast de deur , je weet wel, waar we altijd zitten.'

Een asblonde vrouw, ook met veel make-up, een nepleren jas met bontkraag en nagels waar een nagelstudio vast uren mee bezig is geweest, kwam het treinstel binnen. 'Jezus, mam, kon het nóg later, mens, ik heb in de koud zitten wachten'. Ook goedendag, dacht ik.

Dochterlief wilde naast me zitten maar mijn schooltas lag per abuis nog op de bank. 'Zou je die niet even weghalen?' kwam er niet al te vriendelijk uit haar mond. 'Kunt u die tas even op de grond zetten?' 'Ja hoor mevrouw, dat kan ik', zei ik om haar te laten zien dat ze het ook normaal kon vragen. 

'Gaan we bijdehand doen?' zei ze meteen nijdig. Ik pakte mijn tas op en het ging even door mijn hoofd om een andere plek te gaan zoeken, maar kort daarna kwam ik weer tot bezinning en bleef ik zitten op de plek waar ik mijn reis begon. Nu zaten er twee 'dames' me aan te starten, het duurde niet lang voordat ze met opmerkingen op de proppen kwamen. 'Ze is lerares', zei moeder. 'Toe maar, haar diploma in Marokko gehaald?' meldde de jongere versie. Zo ging het nog een tijdje door.

De proefwerken waren nagekeken, ik stopte ze terug in de tas en keek op om de beide dames even aan te kijken. Mijn treinreis zat er bijna op, nog een paar minuten, dus even in de contramine gaan kon nog net. 'Dames, geen idee wat jullie dwarszit, maar fatsoen hebben jullie beiden niet, smaak van kleding ook niet, maar dat ter zijde. Ik antwoord niet op vragen die gesteld zijn, maar waar toch niet naar antwoord geluisterd wordt. Ik verdoe mijn tijd niet aan ruzie zoekende oudere dames die mij uit de tent willen lokken, goedendag!'

Nu konden ze hun achterban op feestboek verkondigen dat één of andere moslima ruzie met hen zocht en dat Wilders, Baudet en consorten inderdaad gelijk hadden en dat de islamisering en gevaar voor Nederland is. Toen ik de trein uitstapte en langs het raam liep, liet de genagelde vrouw op ongepaste manier enkele afzichtelijke gouden ringen aan haar middelvinger zien.