De tweede dag

Het was natuurlijk de vraag die op ieders lippen lag; of wij weer warm water hadden. Ja, lieve lezers, we konden weer onder een warme douche staan. Om onduidelijke redenen was de boiler uitgegaan en dat was 's morgens nog steeds zo, maar ik drukte op een willekeurig knopje en floep, hij deed het weer. Het is een heerlijk bungalowtje met fantastische bedden waar we goed op hebben geslapen, maar de elektrische apparaten zijn een ervaring apart. Allereerst maken ze vrij bijzondere geluiden, Talitha dacht dat ze de buren hoorde mompelen, maar dat bleek het koffiezetapparaat, als de waterkoker aangaat, dan kun je voor die korte tijd niet converseren, en ook de tv kan plots vinden dat ie wel klaar is. Gisteren viel opeens al het licht uit en was de aardlekschakelaar uitgesprongen, nadere inspectie wees uit dat er kortsluiting in het koffiezetapparaat zit. Ook vanuit het niets. Talitha geeft het netjes door aan de uitbaters van het bungalowtje, zodat ze het apparaat kunnen vervangen.

Wederom stonden we met mooi weer op en ons doel van de dag was Paleis Het Loo. Ik was er jaren geleden al eens geweest, en herkende wel wat dingen, maar er bleek een grote verbouwing te zijn geweest en het is enorm opgeknapt, met name de entree zowel boven als onder de grond. Het paleis is natuurlijk nog zoals het was, met een heel duidelijke looproute zodat je alles kunt zien en anderen niet in de weg loopt. We zijn ook op het dak geweest met een prachtig uitzicht over de mooi aangelegde tuinen. Voor een late lunch hebben in het geweldige restaurant wat verbonden is aan het paleis gegeten. Toen we daar zaten begon het te hozen, maar daar hadden wij geen last van. Het was weer droog toen we weer naar het bungalowtje gingen.

's Avonds hadden we gereserveerd bij het authentieke Italiaanse restaurant Il Mio Girasole in Barneveld. Het was, zelfs met Google Maps, wat lastig te vinden, maar dat kwam ook omdat het kerktijd was en Talitha in verbijstering de kerkgangers gadesloeg in hun specifieke outfits, daardoor misten we een afslag zodat we, letterlijk bijna, een rondje om de kerk moesten maken. Vervolgens bleek parkeren ook nog wel een issue, maar het lukte. Eenmaal voor de deur twijfelden we of het wel het juiste restaurant was. maar toen we binnenstapte werden we begroet als waren we goede vrienden. Wat een warm welkom en dat is het hele diner lang zo gebleven. Wat een geweldige, vriendelijke en gepassioneerde mensen. En het eten was om over naar huis te schrijven of in dit geval in een blogje te benoemen: voortreffelijk. Niet voor niets bezitten zij het keurmerk van het Accademia Italiana delle Cucina.

Weer terug hebben we dit keer een romcom gekeken, 'Happiness For Beginners' een lekkere wegkijkfilm, maar verder niet zo heel bijzonder. Natuurlijk vond de tv het een half uur voor het einde wel dat het klaar was, maar inmiddels weten we hoe daar mee om te gaan zodat we het eind gewoon konden zien. Ook van de boiler die voor de tweede keer was uitgegaan, waarschijnlijk door de uitgesprongen aardlekschakelaar, raken we niet overstuur, knopje ingedrukt en hij deed het weer. U merkt het, wij overleven gerust in de wildernis.

Bijzondere waterpartij bij de ingang van het paleis.

De tuin gezien vanaf het dak.