De verdwenen sleutel

Bij het in dienst treden bij mijn huidige werkgever werd mij een sleutel overhandigd met daaraan een tagje. De sleutel is voor mijn lockertje en met het tagje dien ik mijn aanwezigheid te registreren. Gisteren was ik voor werktijd in de kantine waar onze huidige eigenaar nogal heftig hoestend binnenkwam Ik vroeg of het ging, maar een paar slokjes water deden wonderen. De man gaat volgende maand met pensioen, dus het zou toch sneu zijn als ie er nu in zou blijven. Ik had alles uit mijn tas gehaald wat ik nodig had en ik meldde me aanwezig en liep gelijk met hem, al kletsend, naar de gang om mijn tas er neer te zetten.

Ik was vroeg dus kon nog even met een collega praten en toen ik mijn spulletjes in mijn lockertje wilde doen, was mijn sleutel opeens weg. Dat kon natuurlijk helemaal niet, ik had me immers aangemeld als aanwezig. Zakken werden nagekeken, tas werd omgekeerd, de grond werd geïnspecteerd, zelfs in de ijskast gekeken waar ik mijn broodtrommeltje had ingezet. Dit alles nog maar eens herhaald. Bij de bedrijfsleider gevraagd of mijn sleuteltje wellicht was afgegeven, maar niks hoor. 

Naar beneden om te gaan beginnen met werken, maar ik kon me niet inklokken, want dat dient ook met het tagje te gebeuren. De dienstdoende leidinggevende maakte een notitie om mijn uren dan handmatig in te voeren. Maar het blijft dan toch door mijn hoofd malen, zo'n sleutel kan toch niet zomaar weg zijn, zeker niet omdat ik me ermee aanwezig had gemeld. Maar hád ik dat dan wel gedaan, ik was op het punt gekomen dat niets meer zeker was, was de aarde niet ook gewoon plat? 

In de pauze nog maar eens weer alles nagezocht, zou ik dan me helemaal niet aanwezig hebben gemeld en ligt mijn sleutel nog thuis? Onze bedrijfsleider had meer vertrouwen in mij dan ikzelf: "Als jij zegt dat je je aanwezig hebt gemeld, dan is dat zo, die sleutel komt linksom of rechtsom boven water." Wat later op de dag toen ik mijn hand in mijn zij zette voelde ik iets wat leek op een sleutel. In mijn broekzak, die ik al minstens vijf keer had nagevoeld, blijkt nóg een zakje te zitten, een heel klein zakje, ik wist dat niet, ik heb altijd gedacht dat het een stiksel was voor de sier. Dáár zat die sleutel in. Hoe dan? Ik was zo bezig met die bijna stikkende eigenaar dat ik waarschijnlijk gedachteloos het sleuteltje in het voor mij onbekende zakje heb getopt na me te hebben aangemeld

De stuitende onnozelheid van mij ook. Dit overkomt toch niemand dat ie zakjes in broeken heeft waarvan ie het bestaan niet weet. Echt hoor, de schaamte toen ik aan onze bedrijfsleider meldde dat de sleutel boven water was en zijn vraag 'waar was ie nou?' moest beantwoorden. Aan de andere kant heb ik er wel voor gezorgd dat de gemeente een hele stapel fietswrakken die al weken voor de ingang van het centrum lagen heeft weggehaald. Ik ben niet helemaal uit de poppenkast gevallen. 

Who knew?

Al weken lag dit zo voor de ingang van het centrum. Vorige week aangemeld bij de gemeente, die hebben ze gestickerd en uiteindelijk gisteren verwijderd.