We hadden geen idee wat er tentoon werd gesteld, we lieten dat gewoon over ons heen komen. Er was veel te zien, met momenteel vooral ook ruimte voor participatie. Ik vond het zo bij elkaar wel aardig, ik heb wel eens betere tentoonstellingen gezien, maar dan gingen we vaak ook specifiek op iets af, terwijl we ons nu in het ongewisse stortten. De wonderkamers van het Rotterdams koloniaal verleden maakten wel indruk en dan vooral de teksten bij de wonderkamers. De objecten van het Haus-Rucker-Co collectief uit Wenen uit de periode 1967-1972 vond ik ook bijzonder omdat het de tijdgeest zo goed weergeeft. Nee, wij zijn niet op het 14 bij 14 meter luchtkussen geweest met de drie enorme vinyl ballen, het ernaar kijken was voldoende.
Na ons bezoek aan de Kunsthal gingen we doen waar we eigenlijk het best in zijn, zitten op een terrasje een bakje koffie drinken onderwijl kijkend naar de passanten. Is er iets leukers? Gereserveerd voor het diner hadden we in het Wester Paviljoen, altijd goed. Lekker begonnen met een cocktail om daarna heerlijk te eten. De bioscoop waar wij 'Barbie' gingen zien was er vlakbij, bioscoop Kino. Talitha en ik waren er nog nooit geweest, maar het was een prettige kennismaking. Toen we erheen liepen riep een stel wat ons tegemoet liep heel enthousiast: "Jullie gaan naar 'Barbie'! Leuke film." Dat het aan onze outfits maar even duidelijk was.
Laat ik voorop vertellen dat het niet echt een film voor kinderen is. Er gebeuren voor kinderen geen schokkende dingen, maar het verhaal an sich zullen ze niets van begrijpen. Voor mensen die de geschiedenis van de Barbiepop(pen) een beetje kennen is het een feest van herkenning. Mijn favoriete actrice, sinds ik haar in verschillende films heb gezien, Margot Robbie, speelt de titelrol, al heet vrijwel elk vrouwelijk personage in Barbieland Barbie, net zoals bijna elk mannelijk personage Ken heet, op de vroeg uit de handel genomen Midge en Allan na (Barbiekenners weten waarover ik het heb). De immer prettig ogende Ryan Gosling speelt originele Ken. Verder zijn er voor de oplettende kijker een keur aan bekende namen te zien, Emma Mackey, Dua Lipa, Nicola Coughlan, America Ferrera, Connor Swindells, Will Ferrell, Rhea Perlman, Helen Mirren, kortom, names, darling, names, names, names!!
Het verhaal heel kort verteld: Barbie gaat met Ken vanuit Barbieland naar de echte wereld en ontdekken daar dat, in plaats van vrouwen zoals in Barbieland, voornamelijk mannen er voor het zeggen hebben. Dat is voor de één een shock, voor de ander een openbaring met alle gevolgen van dien. Hilarisch is dat deze film over een pop voor rechts tot extreem rechts georiënteerde mannen in Amerika hun blijkbaar fragiele mannelijkheid tot in de diepste vezels raakt, omdat in Barbiewereld vrouwen de belangrijke posities bekleden en mannen tweede viool spelen. Poppen worden verbrand en de film wordt in ferme bewoordingen door hen neergesabeld. Hier heb je dan weer mannen die overstuur raken van regenboog boodschappentasjes bij Albert Heijn of zelfs een jongmens die zijn baan bij PostNL heeft opgezegd vanwege een bestelbusje in regenboogkleuren. Hoe niet in sync ben je dan met je eigen mannelijkheid? Maar goed ik dwaal af, de film.
Ik heb me erg vermaakt met alle verwijzingen naar Mattel en Barbie's geschiedenis, de verhaallijnen over de verschillen in Barbieland en de echte wereld als ook de humor die erin zit. De liedjes die gezongen worden zijn wat mij betreft niet echt heel nodig, en werken wat verstorend, maar overall een heel leuke film met een grappige en tegelijkertijd serieuze invalshoek die, zoals gebleken is, voor sommige heteromannen die dan blijkbaar niet zeker zijn van hun eigen mannelijkheid als een regelrechte aanval daarop wordt gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten