De man ging zoeken en met een meegebrachte loep bekeek hij, met een lijstje uit zijn jaszak, welke DVD's hij zou aanschaffen. Hij kwam weer naar de toonbank en legde er zeven DVD's van André Rieu neer. "Het zijn toch wel allemaal DVD's?" vroeg hij me voor de zekerheid. "Ja hoor", stelde ik hem gerust. Hij begon uit te leggen dat hij aan kwaadaardige darmkanker was geopereerd en dat een week erna een stuk van zijn linkerbeen was geamputeerd, dat het niet gebruikelijk was om twee keer zo'n zware narcose te krijgen en de doktoren verbaasd waren hoe goed hij er uit was gekomen, maar dat zijn zicht, waarschijnlijk daardoor, erg achteruit was gegaan. En toen hij eenmaal weer thuis kwam bleek dus zijn gehele André Rieu collectie te zijn gestolen, en die ging hij nu van lieverlee weer compleet maken.
De man vertelde dit alles niet op een klagerige toon, hoewel hij er alle reden toe had, maar op een berustende constaterende c'est la vie-manier. "Je weet nooit wat je overkomt in het leven" zei hij
Uit onze verdere conversatie bleek ook dat de twee zware narcoses zijn verstandelijke vermogens geenszins hadden aangetast, Hij benoemde de verre van ideale positie waar het bedrijf, en wij daardoor ook, inzaten en deelde mee dat hij vroeger veel met Amerikaanse zakenmensen te maken had gehad en dat hij, zo bleek, uiteindelijk precies dezelfde uitkomst verwacht als mijn collega en ik ook verwachten.
Bij het afrekenen bleek door een fout in het kassasysteem dat de man onverwacht €10,- korting kreeg, ik gunde het niemand meer dan deze bijzondere man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten