Later is nu

Toen ik vorig jaar het theaterprogrammaboekje doorbladerde om mooie voorstellingen uit te zoeken, viel mijn oog op de voorstelling "Later Is Nu" , een voorstelling met liedjes uit de jaren 50 en 60, dat op zich vond ik al een heel leuk gegeven, en de namen Joke Bruijs en Charly Luske trokken me over de streep. Joke is natuurlijk een vrouw met zo'n staat van dienst, dat ik al langere tijd de wens had om 'iets' met haar te willen zien. Charly kende ik van de songfestivalvoorronde in 2004 en ik heb hem al eens in het theater gezien in de musical "The Full Monty". Zijn hele voice-avontuur heb ik niet meegekregen omdat ik niet van dat soort programma's hou, maar ik vind hem een geweldige zanger dus zo'n liedjes programma met in ieder geval deze twee kanjers leek me een goede keus.

Naast Joke en Charly deden ook Jacques Herb, Erica Yong en Jacques d'Ancona mee. Jacques Herb kende ik als de smartlappenzanger uit de jaren 70, Jacques d'Ancona was het eerste jurylid met een mening en Erica Yong kende ik niet. Deze 5 mensen hebben samen met een geweldige liveband ons een fantastische avond bezorgd. Jacques d'Ancona praatte de avond aan elkaar met anekdotes en wetenswaardigheden uit de jaren 50 en 60 en hield interviews met de artiesten. Het was een openbaring om Erica te leren kennen, wat een geweldige zangeres! Die stem, die uitstraling, van Anneke Grönloh tot Shirley Bassey, ze kan het allemaal. Ik mag Jacques Herb na gisteravond nooit meer als smartlappenzanger bestempelen, de man kan zoveel meer, een Cliff/Elvis battle met Charly, hij draait er zijn hand niet voor om.

Solo en in diverse combinaties met elkaar namen ze ons mee door ruim 20 jaar muziek, van carnavaleske hits uit ""T Schaep Met De 5 Pooten"  tot een prachtig gezongen "Non Je Ne Regrette Rien" door Joke. Erica die meeslepend "La Mama" van Corry Brokken inzet waar Charly tegenin zingt met Heintjes "Mama", heel hoog en loepzuiver. Natuurlijk konden we niet om het onvermijdelijke "Manuela" van Jacques Herb heen, het enige lied uit de jaren 70 volgens mij in deze voorstelling. Met snik in de stem en met spetterende t's bracht hij het lied wat een onverwacht hoogtepunt van de avond bleek. Bejaarde mensen rezen als één man op uit de zaal en er was er zelfs één bij die een sjaaltje tevoorschijn toverde met Jacques' naam er op, geweldig om te zien zoveel enthousiasme.

We hebben genoten van zoveel vakman/vrouw-schap en het plezier wat ze er met elkaar in hadden. Het was een goede keus, het was heerlijk om Joke en Charly te zien, kennis te maken met Erica, en Jacques en Jacques beiden te zien in een heel andere hoedanigheid als dat waar we ze van kenden.