De nieuwe schoentjes

Gisteren vanzelfsprekend eerst mijn burgerplicht gedaan en gestemd, om vervolgens het gehuurde Greenwheelsautootje op te halen om samen met mijn moeder en mijn zus naar Rotterdam te gaan om daar voor mijn moeder schoenen te gaan kopen.

Na de geslaagde operatie vorig jaar is de doorbloeding van mijn moeders benen weer sterk verbeterd, met als direct gevolg dat de kleine adertjes in haar teentjes ook weer doorbloeding kennen wat pijnlijk is bij het dragen van niet de juiste schoenen. Er was één paar schoenen die ze verdroeg nadat ze die zelf verknipt had, het was geen gezicht en de arts had er ook met een schuin oog naar gekeken en gezien en gezegd dat die schoenen totaal niet meer geschikt waren en ook geen steun meer gaven, ze had ze al een paar jaar. Nieuwe schoenen, gekocht in de afgelopen jaren, verdroeg ze niet, die stonden onaangeroerd in de kast. De arts raadde haar aan om naar Livit op de Goudsesingel in Rotterdam te gaan.

Gedrieën gingen we op weg en als door een wonder was er een plekje voor de deur van de winkel. Mijn zus begeleidde mijn moeder naar binnen en ik ging een parkingticket halen. En daar stuitte ik op, voor mij, iets nieuws, je moest het kenteken invoeren. Nou wist ik van mijn eigen auto al nooit het kenteken, dus van een huurauto al helemaal niet. Dus ik terug naar de auto, die een stukje verder stond, en als een mantra het kenteken herhalend weer naar de parkeermeter. Mooi systeem, er hoeft ook geen bonnetje meer achter het raam, van dit vernuftig nouveauté was ik zó in de war dat achteraf bleek dat ik gewoon vergeten was de auto op slot te doen, in hartje Rotterdam...

In de winkel werd mijn moeder geholpen door zeer vriendelijk en deskundig personeel, haar voeten werden gemeten en bekeken en er werden een aantal dozen met de juiste schoenen gepakt om te passen. er was zelfs een rollator aanwezig zodat ze kon lopen zoals ze gewend is. Het tweede paar wat ze paste en middels een stukje lopen ging testen bevielen haar het meest. Ze hield ze gelijk aan, en de oude verknipte schoenen werden daar weggegooid, ook om niet in de verleiding te komen om ze toch maar weer aan te doen.

Om te vieren dat ze dan eindelijk schoenen heeft kunnen vinden waar ze pijnloos op kan lopen, trakteerde ze ons op een lekker gebakje bij de koffie. En eenmaal thuis was ze zeer in haar sas met de nieuwe schoenen, en merkte ze vrijwel meteen het verschil met de oude, op een positieve manier.

De nieuwe schoentjes

en gebak om het te vieren!