"Remember the days at the old schoolyard"
Cat Stevens, 1977
In september 1971 ging ik naar 'De Grote School'. zoals de basisschool toen ook wel werd genoemd. Het werd de St. Ceciliaschool in de Oosterhesselenstraat in Den Haag, de school was naast de kleuterschool Het Koningshofje gelegen. Toen ik begon waren er zoveel kinderen dat er vanaf de eerste t/m de zesde klas twee klassen waren. Ik kwam in klas 1a bij zuster Cecilia de Jong, je zou denken dat de school naar haar vernoemd was, maar dat was louter toeval.
De eerste schooldag, wat voor veel kinderen traumatisch schijnt te zijn, kan ik me eigenlijk niets van herinneren. Wel de lichte paniek toen zuster Cecilia ineens een zin op het bord schreef en wij nog helemaal niet konden lezen, 'moet ik dat al weten?' dacht ik bangig. Lezen leerden wij volgens het boom-roos-vis principe, ik denk de opvolger van aap-noot-mies. Ook hadden we een letterdoos, een bruine bakelieten doos met allemaal losse lettertjes er in. In de berging moet ik nog hele stapels hebben met schriftjes, blaadjes, tekeningen, oefeningen en zeker ook rapporten van de lagere school periode. Het jubeljaar gebiedt mij natuurlijk er eens door heen te gaan.
De leraren die ik na zuster Cecilia kreeg waren meester Kokshoorn, meester Bogers, Juffrouw Mangré, meester Schimmel/Juffrouw van den Bosch en meester Franken (tevens 'hoofd der school').
In de vijfde klas hadden we eerst meester Schimmel, maar die ging halverwege het jaar weg en toen kregen we juffrouw van den Bosch, dit is noemenswaardig omdat juffrouw van den Bosch het schrikbeeld van de school was, zij was zeer streng, het was een, als ik er op terugkijk, wat potteuze vrouw met een zware stem en grote bril met hoornen montuur, ook rookte zij zware shag in de klas, kom daar nu eens om! Ondanks haar reputatie heeft zij geen traumatische indruk op mij achter gelaten, wel kan ik herinneren dat de moeder van Anita plots binnenstierde en met verheven stem zei: "Wat je bê me dochteâh hep geflikt mot je bè mè doen". "Mevrouw dit accepteer ik niet" repliceerde de juf en de dames gingen bekvechten op de gang tot groot tumult van ons natuurlijk, maar waar het nou om ging weet ik niet meer.
Verder hadden we gymles van juffrouw van Munster en zangles van juffrouw Schneider. Juffrouw Zegveld was ook een markante dame zij had in ons laatste schooljaar 1976/1977 de andere zesde klas, 6b, maar zij was ook de juffrouw die het kerkkoortje leverde voor de kerk waar ik in gedoopt ben. Hier komt één van de ontboezemingen van het jubeljaar: ik heb op het kerkkoortje gezeten. Daartoe mocht je om te oefenen uit de les en naar het lokaal van juffrouw Zegveld, waar zij met haar orgeltje met ons de liedjes instudeerde, het waren de jaren 70 dus het waren geen psalmen maar hippe liedjes, waar een Nederlandse tekst op gemaakt was, volgens mij ook liedjes van Bob Dylan.
Ook zijn we als afscheid met de twee zesde klassen op schoolreis geweest, een week naar Vledder, Wilhelminaoord. In mijn klas zaten we met maar 6 jongens en wij mochten met 6 op één kamer. Ik vond het een geweldige week met fiets,- en wandeltochten, veel knutselen, veel in de natuur zijn een bonte avond maar ook genoeg tijd om te spelen. En natuurlijk was ons laatste glorieuze moment op school de onvermijdelijke afscheidsmusical.
Juffrouw Zegveld zette dat geheel zelf op, dat wil zeggen, het was een bestaande schoolmusical getiteld "De Allerlaatste Nieuwsshow" , en er was een LP van met op de ene kant de gezongen liedjes en op de andere kant instrumentaal. Juffrouw Zegveld verdeelde de rollen deed de regie en leerde ons de liedjes. Waar het verhaal precies om ging weet ik niet meer, maar er kwam een volkstuin in voor die moest verdwijnen. Ik speelde een stripfiguur, om precies te zijn één van de Daltonbroers uit Lucky Luke. Het was geen grote rol, het was één liedje met bijbehorende choreografie. Lucky Luke was er zelf ook, Kuifje, Suske & Wiske en Astrix & Obelix.
Maar er kwam nog muzikaal hoogtepunt, "Het Namenlied". Alle kinderen werden er in genoemd en de diverse gebeurtenissen die we met elkaar hadden meegemaakt, als jouw rijtje aan de beurt was stond je ook vooraan. In mijn rijtje herinnerden we ons ons tripje naar Vledder en ik kan me de zin herinneren 'Wie liepen er in het bos zij aan zij? Gonda, Esther, Aidan, Jacqueline, Marion Alfons, Gaby, Martin'. De generale repetitie was 's-middags voor de andere kinderen van school en 's-avonds voor de ouders, vanzelfsprekend in de gymzaal. Mijn vader vroeg na afloop aan juffrouw Zegveld, "Hoe voelt u zich nu?" Ze keek hem aan en zei: "Je ziet ze zes jaar lang opgroeien, en dan vliegen ze uit, moet je ze loslaten" en hij zag vochtige oogjes bij haar. Ik vraag me af of de leraren onder mijn lezers dat herkennen?
De lagere school, zoveel dierbare herinneringen, daarna zou school veel minder leuk worden voor mij, maar daarover in een ander jubeljaarblogje meer.
De eerste schooldag, wat voor veel kinderen traumatisch schijnt te zijn, kan ik me eigenlijk niets van herinneren. Wel de lichte paniek toen zuster Cecilia ineens een zin op het bord schreef en wij nog helemaal niet konden lezen, 'moet ik dat al weten?' dacht ik bangig. Lezen leerden wij volgens het boom-roos-vis principe, ik denk de opvolger van aap-noot-mies. Ook hadden we een letterdoos, een bruine bakelieten doos met allemaal losse lettertjes er in. In de berging moet ik nog hele stapels hebben met schriftjes, blaadjes, tekeningen, oefeningen en zeker ook rapporten van de lagere school periode. Het jubeljaar gebiedt mij natuurlijk er eens door heen te gaan.
De leraren die ik na zuster Cecilia kreeg waren meester Kokshoorn, meester Bogers, Juffrouw Mangré, meester Schimmel/Juffrouw van den Bosch en meester Franken (tevens 'hoofd der school').
In de vijfde klas hadden we eerst meester Schimmel, maar die ging halverwege het jaar weg en toen kregen we juffrouw van den Bosch, dit is noemenswaardig omdat juffrouw van den Bosch het schrikbeeld van de school was, zij was zeer streng, het was een, als ik er op terugkijk, wat potteuze vrouw met een zware stem en grote bril met hoornen montuur, ook rookte zij zware shag in de klas, kom daar nu eens om! Ondanks haar reputatie heeft zij geen traumatische indruk op mij achter gelaten, wel kan ik herinneren dat de moeder van Anita plots binnenstierde en met verheven stem zei: "Wat je bê me dochteâh hep geflikt mot je bè mè doen". "Mevrouw dit accepteer ik niet" repliceerde de juf en de dames gingen bekvechten op de gang tot groot tumult van ons natuurlijk, maar waar het nou om ging weet ik niet meer.
Verder hadden we gymles van juffrouw van Munster en zangles van juffrouw Schneider. Juffrouw Zegveld was ook een markante dame zij had in ons laatste schooljaar 1976/1977 de andere zesde klas, 6b, maar zij was ook de juffrouw die het kerkkoortje leverde voor de kerk waar ik in gedoopt ben. Hier komt één van de ontboezemingen van het jubeljaar: ik heb op het kerkkoortje gezeten. Daartoe mocht je om te oefenen uit de les en naar het lokaal van juffrouw Zegveld, waar zij met haar orgeltje met ons de liedjes instudeerde, het waren de jaren 70 dus het waren geen psalmen maar hippe liedjes, waar een Nederlandse tekst op gemaakt was, volgens mij ook liedjes van Bob Dylan.
Ook zijn we als afscheid met de twee zesde klassen op schoolreis geweest, een week naar Vledder, Wilhelminaoord. In mijn klas zaten we met maar 6 jongens en wij mochten met 6 op één kamer. Ik vond het een geweldige week met fiets,- en wandeltochten, veel knutselen, veel in de natuur zijn een bonte avond maar ook genoeg tijd om te spelen. En natuurlijk was ons laatste glorieuze moment op school de onvermijdelijke afscheidsmusical.
Juffrouw Zegveld zette dat geheel zelf op, dat wil zeggen, het was een bestaande schoolmusical getiteld "De Allerlaatste Nieuwsshow" , en er was een LP van met op de ene kant de gezongen liedjes en op de andere kant instrumentaal. Juffrouw Zegveld verdeelde de rollen deed de regie en leerde ons de liedjes. Waar het verhaal precies om ging weet ik niet meer, maar er kwam een volkstuin in voor die moest verdwijnen. Ik speelde een stripfiguur, om precies te zijn één van de Daltonbroers uit Lucky Luke. Het was geen grote rol, het was één liedje met bijbehorende choreografie. Lucky Luke was er zelf ook, Kuifje, Suske & Wiske en Astrix & Obelix.
Maar er kwam nog muzikaal hoogtepunt, "Het Namenlied". Alle kinderen werden er in genoemd en de diverse gebeurtenissen die we met elkaar hadden meegemaakt, als jouw rijtje aan de beurt was stond je ook vooraan. In mijn rijtje herinnerden we ons ons tripje naar Vledder en ik kan me de zin herinneren 'Wie liepen er in het bos zij aan zij? Gonda, Esther, Aidan, Jacqueline, Marion Alfons, Gaby, Martin'. De generale repetitie was 's-middags voor de andere kinderen van school en 's-avonds voor de ouders, vanzelfsprekend in de gymzaal. Mijn vader vroeg na afloop aan juffrouw Zegveld, "Hoe voelt u zich nu?" Ze keek hem aan en zei: "Je ziet ze zes jaar lang opgroeien, en dan vliegen ze uit, moet je ze loslaten" en hij zag vochtige oogjes bij haar. Ik vraag me af of de leraren onder mijn lezers dat herkennen?
De lagere school, zoveel dierbare herinneringen, daarna zou school veel minder leuk worden voor mij, maar daarover in een ander jubeljaarblogje meer.
 |
| Vlak voor aanvang. juffrouw Zegveld kijkt of het allemaal goed gaat. |
 |
| De stripfiguren: Lucky Luke, Daltons (ik in zwart/geel gestreept shirt) en Suske & Wiske |
 |
| Het Namenlied: Gonda, Esther, Aidan, Jacqueline, Marion, Alfons, Gaby, Martin |
 |
| Wijn en bloemen voor de leerkrachten juffrouw Zegveld, Frater Erwin en helemaal rechts meneer Franken |
goedemorgen is er iemand met de tekst van 'lieve Karel, lieve Mia uit deze musical( blokvincent@gmail.com ) alvast bedankt ! Vincent
BeantwoordenVerwijderenHoi Vincent,
VerwijderenDe tekst is naar je toegestuurd!
ik heb de elpee voor je!
BeantwoordenVerwijderenevelinebooy@hotmail.com
Leuk! Ik zal je mailen :)
VerwijderenIemand nog de tekst van de aller laatste nieuwsshow
BeantwoordenVerwijderen