Allemaal angst

Dat wat de terroristen voor ogen hadden en nog steeds hebben, naast dood en verderf ook angst en paniek zaaien, lukt ze aardig. Na de verschrikkelijke aanslagen in Parijs zit Brussel sinds dit weekend op slot en gisteren hoorde ik dat dat nog de hele week gaat duren. Ondertussen was er in het Duitse Hannover een voetbalwedstrijd afgelast vanwege terreurdreiging, werd zaterdag in de binnenstad van Luxemburg een hotel ontruimd omdat er een verlaten koffer stond, zijn in Londen in het centrum twee belangrijke wegen afgesloten geweest vanwege een verdachte auto met een Belgisch kenteken, net zoals er in Rotterdam ook een straat werd afgezet, en werd de burgemeester die er een hapje zat te eten in veiligheid gebracht, ook om een auto met Belgisch kenteken. Om weer terug te keren naar België waar in Vilvoorde het gebouw van de VTM ontruimd werd, het concert van André Rieu in Hasselt niet door kon gaan vanwege terreurdreiging en er o.a. in Antwerpen en Namen bommeldingen zijn gedaan die later loos alarm bleken te zijn.

Chaos creëren dat willen ze en het lukt ze. Een wig drijven tussen moslims (die ook absoluut tegen dit psychopathische geweld zijn) en niet-moslims. Ze zien niets liever. In dat opzicht past dat wat mensen als Geert Wilders doen, het 'wij' tegen 'zij' prediken, precies in het straatje van wat de terroristen willen, want dan is de kans op radicalisering veel groter. Het is precies dit buitensporige geweld wat voor de stroom vluchtelingen zorgt. Ik hoorde van de week een gevluchte man op het journaal zeggen: "Het voelt alsof ze ons achterna zitten". Zoveel onheilspellende paranoia in één zin, ik kreeg er koude rillingen van.

De zaterdag na de aanslagen in Parijs, keek ik zo eens naar het overdekte winkelcentrum waar ik werk in het algemeen en de plek waar ik werk in het bijzonder, en ik merkte dat ik uitwegen in mijn hoofd aan het bedenken was. 's-Avonds in de spits op het overstapstation van de metro, dacht ik plots: 'wat zijn hier eigenlijk veel mensen'. Afgelopen vrijdag in de bioscoop zaten we in een hele grote zaal met honderden mensen, één toegangsdeur en één nooduitgang, ik zei niets, maar na de film bleek dat we los van elkaar dachten; 'als hier kalashnikov-schieters binnenstormen zitten al deze mensen als ratten in de val".

Er komen gedachten in me op die er voorheen niet waren. Nee, ik ben niet bang, ik heb toch al nooit gehouden van plekken waar heel veel mensen samenkomen, dus daar kom ik niet. Maar de metro, de trein, een bioscoop, een theaterzaal of gewoon in een winkel, alles kan een doelwit zijn, als je net op het verkeerde moment op de verkeerde plek bent, maar ik laat mijn leven er niet door regeren, angst is een slechte raadgever. Robert Long zong het al in 1974:

...en dat is allemaal angst, allemaal angst

De allergrootste schreeuwers zijn dikwijls het bangst

en als er ooit iets gebeurt, nou dan moeten het zo wezen

Wie het meeste angst heeft, heeft vaak het minst te vrezen...