Naar de film. Een Bond-film

Als er een nieuwe James Bond film uitkomt vind ik dat altijd wel een reden om naar de bioscoop te gaan, niet meteen als ie draait, vanwege de drukte, maar gewoon enkele weken daarna. Samen met vrienden Harry, Rick en Chris maakten we er meteen een leuk avondje van met een etentje vooraf bij Caffé Italia, het restaurant aan de overkant van de bioscoop. We kwamen uit diverse windstreken druppelsgewijs binnen en hebben even lekker bij kunnen kletsen onder het genot van een pizza en een wijntje.

Ik had de kaartjes besteld en had daartoe iets uitgeprint waarvan ik, heel provinciaals, dacht dat ik daarmee de bioscoop kon betreden. Hoe weinig wist ik. Gelukkig heb ik wereldse vrienden die me begeleidden naar een apparaat waar ik de QR-barcode van het formulier voor moest houden die vervolgens de bestelde kaartjes uitspuwde. Wat is het volgende wat er bedacht gaat worden? Ik meende dat we in een wat kleinere zaal zouden zitten, maar we bleken in een hele grote zaal terecht te komen waarbij de film in de Imax-variant werd vertoont, wat zoveel betekent dat het een enorm doek is en het geluid heel hard intens is.

Ook deze James Bond film, Spectre. blinkt weer uit in prachtige locaties, fantastisch gefilmd, spectaculaire achtervolgingen en actiescenes met natuurlijk hier en daar wat humor. Leuk vind ik dat er niet alleen op diverse internationale locaties is opgenomen maar dat de acteurs ook uit verschillende landen komen: o.m uit Oostenrijk, Frankrijk, Italië, Denemarken, Amerika en Ierland, en dat er zo nu en dan ook in andere talen wordt gesproken dan Engels. Je kunt je zo'n twee en een half uur heerlijk onderdompelen in die typische James Bond stijl, een volgens vaste patronen opgebouwd verhaal waar je toch gewoon in meegezogen wordt vanwege de fantastische effecten en adembenemende shots, en ach het is James Bond, de onsterfelijke, die willen we stiekem toch allemaal wel zijn.