De voorpret naar het hele gebeuren toe is al leuk, met het plannen van het eten ( we besloten Indisch te halen), het kopen van de cadeautjes, Harry die een writer's block (lees gedichtjes block) voorwendde, daar zeer dramatisch over uit wijdde, maar het was de dramadocent in hem want hij had een prachtig gedicht geschreven. Omdat ik mocht werken die dag zou Nadira het eten gaan halen, ik zou daar naartoe komen en samen zouden we naar haar huis gaan waar de anderen al aanwezig waren. Na het heerlijke eten was het tijd voor het moment supreme, de zak met cadeautjes, de gedichtjes en de dobbelsteen voor het spel.
Harry had het allemaal uitgedacht, hij had van ons allemaal een kerstbal gemaakt, die in een doosje in een zak gedaan, als de dobbelsteen op een bepaalde kant kwam moest diegene een bal pakken en het gedichtje zoeken die bij die persoon hoorde die het vervolgens weer voor las. De gedichten, daar had iedereen erg zijn best op gedaan en ze waren stuk voor stuk hilarisch, zoals het hoort met hier en daar een klein plagerijtje, maar ook met ontroering en waardering. Voor mij betekende de avond dat Sint mij toch vooral ziet als iemand die in altmodische klamotten gehuld uitsluitend naar muziek uit vervlogen tijden luistert. Het spel is vrij enerverend, cadeautjes pakken, terugleggen, ruilen maar ook opschuiven naar links en naar rechts, grote hilariteit als je van een hele stapel naar helemaal geen cadeautjes gaat, maar uiteindelijk hadden we allemaal wel wat presentjes. En het gaat uiteindelijk toch om de gezelligheid en helemaal niet dat één persoon zowel een kraslot als ook een staatslot heeft bekomen.
We hebben ervan genoten en wie weet gaat dit wel een vervolg hebben volgend jaar.
De hoofdballen gemaakt door Harry. Voor zichzelf had ie geen fotobal gemaakt. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten