2015

Als ik, traditiegetrouw inmiddels, de laatste dag van het jaar terugkijk op het afgelopen jaar 2015, stel ik vast dat het in verschillende opzichten een bewogen jaar was. Allereerst de terreur die op verschillende plekken in de wereld plaatsvond en nog steeds plaatsvindt, ver weg en angstig dichtbij. De vluchtelingenstroom die mede daardoor op gang is gekomen en nog steeds voortduurt, mensen die desperaat hun land verlaten in de hoop ergens anders vrede, vrijheid en rust te vinden, ook in Nederland. De ontroerende lieve initiatieven die worden genomen om deze mensen een warm welkom te heten, maar ook de niets ontziende haat van weer anderen die menen dat de 'grenzen dicht moeten' en 'eigen volk eerst' scanderen. Dat laatste blijft me verbazen, maakt me verdrietig en boezemt me ook wel angst in, het doet me denken aan de periode voor de bange jaren 40-45.

Voor mij persoonlijk was het mijn jubeljaar, waar ik in het blogje van gisteren bij stil heb gestaan. Ik werd 50 en heb dat 'gevierd' door voor het eerst alleen een paar dagen weg te gaan, naar mijn geliefde stad Londen. Zoals ieder jaar ben ik ook weer ontzettend blij en dankbaar dat mijn lieve oude moeder nog bij ons is. Haar gezondheid is broos, maar steeds verbaast ze me weer door haar veerkracht en doorzettingsvermogen, ondanks dat haar wereld steeds kleiner wordt en ze steeds minder kan. Aankomend jaar hoopt ze op 20 mei de gezegende leeftijd van 90 jaar te bereiken.

En wat heb ik weer vele leuke en onvergetelijke momenten, avonden, dagen en weekenden met mijn fantastische vrienden beleefd. Theaterbezoeken, musea, uitstapjes, etentjes, mijn surpriseparty voor m'n verjaardag, toen het even wat minder ging stonden ze ook voor me klaar. Jullie zijn stuk voor stuk parels, ik hou van jullie.

Begin dit jaar werd er door het bedrijf waar ik werk een bom gedropt waarvan de rookwolken het hele jaar door zichtbaar bleven, om vlak voor kerst het onvermijdelijke en ook de te verwachten mededeling te doen dat een faillissement eigenlijk onafwendbaar is. Er worden andere woorden gebruikt en, tegen beter weten in, hoop geuit dat het zo'n vaart misschien niet zal lopen, maar het hele jaar door merkte een goed verstaander al dat het hierop zou uitdraaien. En nog wordt er gesparteld en gedraaid, maar het paard is dood en er aan blijven trekken heeft geen zin.

In mijn omgeving hebben zich bij vrienden en bekenden ook faillissementen voorgedaan en zijn er ontslagen gevallen, de economische crisis maakt vele slachtoffers, en juist nu het economisch weer iets beter gaat, zijn er op het laatste nippertje toch nog veel bedrijven die het net niet hebben gered, waaronder dus het bedrijf waar ik werkzaam ben. Omdat ik het al aan zag komen is het voor mij niet echt een donderslag bij heldere hemel, meer een bevestiging van een sterk vermoeden. Dat neemt niet weg dat voordat het nieuwe jaar zelfs maar een aanvang heeft genomen ik al weet dat ook 2016 voor mij een bewogen jaar zal worden met veel veranderingen. Ik ben er klaar voor, laat maar komen die orkaan!

50 Jaar in Londen, de schaamte voorbij; net wakker met bril en
ongestyled haar.

Mama.

Surprise party.

Utrecht.

Delft.

Den Haag.

Zaanse schans.