Als ik dat hele gebeuren in Geldermalsen op het journaal zie, heb ik liever een vluchtelingengezin naast me wonen dan die laagschedelige eiguh-volluk-eers-schreeuwers. Waar is het toch misgegaan dat mensen zich per definitie aangevallen voelen als er gediscussieerd wordt? Mijn mensbeeld wordt danig op de proef gesteld, en daarom kan ik me laven aan positieve berichten, als een soort triakel, ik voel dat ik daar behoefte aan heb en zulke fijne berichten raken me dieper en intenser nu het afgezet wordt tegen de maatschappelijke verharding, want ook al kost het me moeite, ik wíl in het goede van mensen blijven geloven.
Zoals het verhaal van de Rotterdamse straatkrantenverkoper Stanley Arduin, Hij zag dat in de Hoogstraat een juweliersechtpaar in gevecht was met een overvaller en bedacht zich geen moment, kwam het echtpaar te hulp en overmeesterde de overvaller. "Ik had geen idee of er wapens waren. Het was mijn intuïtie. Ik kan niet tegen onrecht."
Ook de actie van LeBron James, een legende in de basketbalwereld heeft me geraakt. LeBron is een superster voor iedere basketballiefhebber en toen hij hoorde van de 16 jarige Aaron Miller die zelf ook basketbal speelt, maar vanwege een hersenbeschadiging over een paar jaar niet meer kan lopen en dus ook geen basketbal meer kan spelen, liep hij tijdens de rust op Aaron of en begroette hem met een aai over z'n bol. Met ogen als schoteltjes en een open mond van verbazing dat de vedette naar hem toekwam onderging Aaron deze ontmoeting.
Ik denk dat ik wat vaker dit soort ogenschijnlijk kleine gebeurtenissen in mijn blogjes ga plaatsen, voor mezelf en voor jullie lieve lezers om ondanks alle ellende die mensen elkaar aandoen er veel mooie dingen gedaan worden door mensen voor anderen, dat mogen we nooit vergeten.
Stanley Arduin |
Aaron Miller en LeBron James |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten