Na zo'n 15 jaar vond ik het tijd om een tandarts in de regio te zoeken. Bovenal omdat ik geen auto meer had en het best nogal een reis is voor dat kwartier in die stoel. Ik heb bijna nooit iets dus blijft het bij een controle en wat tandsteen verwijderen e.d.. Letterlijk in mijn straat als buurman zit een tandartspraktijk, maar hij nam geen patiënten meer aan. Zelfs mijn troef dat ik bijna bij hem op de drempel woon kon hem niet overhalen. Uiteindelijk kon ik in Rotterdam op de Voorschoterlaan terecht, wat een metroritje van hooguit 10 minuten is.
Het is een fijne tandarts en ook z'n assistente is een gezellige dame, die de laatste keer dat ik er was, begin oktober, meedeelde dat ze gingen verhuizen naar Terbregge, dat is ergens in Rotterdam Noord en niet heel makkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer. "We hopen dat je bij ons blijft" zei ze. En ik antwoordde dat ik helemaal niet graag van tandarts wilde veranderen om de eerder genoemde redenen. Maar alsof het zo moet zijn lag er onlangs in de brievenbus een brochure van een nieuwe tandartsenpraktijk aan het eind van mijn straat die heel wervend gewag maakte van het feit dat ze ruimte hadden voor nieuwe patiënten.
Na de brochure nog even te hebben weggelegd en er enige tijd over te hebben nagedacht heb ik met pijn in mijn hart de knoop doorgehakt, en me ingeschreven bij de nieuwe tandartsenpraktijk. Het eind van de straat, hè. En bovendien mocht ik ergens in de nabije toekomst weer eens aan het werk gaan, deze praktijk kent ook avondopenstelling, vind ik ook wel een pre. Ik heb wel meegedeeld dat ik een tandarts heb en dat ik in oktober mijn laatste controle heb gehad. Dat ze niet denken dat er een mond komt waaraan jaren geen onderhoud is geweest. Dat begrepen ze en ik heb in maart 2018 mijn eerste afspraak.
Met een meeslepende mail heb ik mijn huidige tandarts en zijn assistente hiervan op de hoogte gesteld. Ik kan heel slecht afscheid nemen. Ook van de tandarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten