Vandaag is het een beetje mijn dag, 17 november is namelijk wereld prematurendag. Ik wist niet dat er zo'n dag was, en ik kon niet achterhalen wanneer die dag voor het eerst in het leven is geroepen. Ik ben namelijk een prematuur (te vroeg) geboren kind. Ik was ruim een maand te vroeg en woog maar 4 pond, ik moest dus voor een week of vijf de couveuse in. In mijn 'jubeljaarblogjes' van 2015 heb ik hieraan natuurlijk al een blogje gewijd, waarin ik beschrijf hoe de dag, of liever gezegd nacht, van mijn geboorte en de tijd erna is verlopen voor mij en mijn ouders.
De reden voor een Wereld Prematurendag is om de bekendheid rondom vroeggeboorte te vergroten en ouders een hart onder de riem te steken. Één op de tien baby’s wordt te vroeg geboren. Dat zijn jaarlijks meer dan 15.000 te vroeg geboren baby’s in Nederland. Deze baby’s liggen vaak weken- of maandenlang in het ziekenhuis en lopen een groot risico op hersenbloedingen, hart- en longproblemen en infecties. Ieder jaar overlijden er ongeveer 1.000 baby’s aan de gevolgen van hun vroeggeboorte.Voor de kinderen die het wel halen, zijn de zorgen na de couveuse nog lang niet voorbij. Prematuur geboren kinderen hebben een grote kans op het krijgen van ontwikkelingsstoornissen, beperkingen en handicaps.Van de helft van alle vroeggeboorten is de oorzaak onbekend. Onderzoek is belangrijk voor de preventie van vroeggeboorte en voor de zeer gespecialiseerde zorg voor deze extreem kwetsbare, kleine baby’s. Op de site www.couveuseouders.nl kun je er veel meer over lezen.
Bij mijn weten heb ik nochtans geen lichamelijke klachten aan mijn vroeggeboorte overgehouden, of ik mij geestelijk heb ontwikkeld zonder noemenswaardige beperkingen en handicaps is niet aan mij om dat te beoordelen, ik kan alleen met zekerheid zeggen dat mocht dat wel zo zijn ik zelf er in ieder geval geen last van heb. Bijzonder is wel dat paars de kleur is van deze dag, en laat dat nu mijn lievelingskleur zijn. Ik denk dat het goed is dat er platforms zijn waarin ouders en direct betrokkenen van prematuur geboren baby's zich kunnen verenigen. In de tijd dat ik werd geboren waren die er niet, en moesten mijn ouders het met hier en daar wat adviezen het zoveel mogelijk zelf uitzoeken. Ik weet dat mijn moeder veel dingen op haar gevoel heeft aangepakt, zo heeft ze vaak verteld. En ik ben er nog, 52 jaar na dato. Laat dat een opsteker zijn voor ouders van couveusekindjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten