Er wordt veel gezongen en gedanst en er zit hilarisch leuke humor in met veel woordgrappen, maar juist de mooie en gevoelige momenten raakten me. De rode draad door het stuk heen is de overleden man van Linda die ze in een urn meedraagt en van wie ze zo moeilijk afscheid kan nemen en de stem van zijn voicemail haar het idee geeft dat ie er nog een beetje is. Alle drie de dames hebben zo hun eigen redenen om het oude achter zich te laten en zich vol overgave op het nieuwe te storten, maar is dat wel de juiste oplossing? Is het niet gewoon weglopen?
Het is een erg leuke voorstelling met een prachtig heel ingenieus decor met naast de drie genoemde actrices nog 10 andere spelers waar onder Johnny Kraaijkamp, Soy Kroon en Joey Schalker, die naast de man en zoon van Hadewych en de vriend van Puk nog diverse andere rollen spelen. Soy heeft een prachtige zangstem viel me op en ook wil ik Melise de Winter noemen die de zeer amusante rol van het oude Spaanse vrouwtje Josefina speelt, maar daarnaast ook resident director en co-choreograaf is. En wat zong Lenette als Hadewych een geweldig ontroerend lied waarin ze het leven als een legpuzzel beschreef, prachtig. Maar bovenal is er veel te lachen in deze voorstelling waar het plezier die de spelers hebben van afspat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten