Omgaan met teleurstellingen

Dinsdagochtend ging de wekkerradio af en ik viel meteen in een nieuwsgesprek, ik hoorde dat er in Italië iets gebeurd was wat zijn weerga niet kende, dat het hele land in shock was, de mensen die in gesprek waren spraken ook met eenzelfde toon die wordt aangeslagen als er ergens een vreselijke ramp is gebeurd. Ik was meteen klaarwakker. Wat kon er in hemelsnaam gebeurd zijn? Een aanslag? een natuurramp? Mijn hart ging sneller slaan en in mijn hoofd bedacht ik heel nare scenario's. Zou ik te laat in het gesprek gekomen zijn, of zou ik nog horen wat er had plaatsgevonden? 'Land in rouw' hoorde ik nog en toen bleek dat het ging om het feit dat Italië niet naar het WK voetbal gaat ergens volgend jaar. Dat was alles, niks ernstigs dus, ik kon nog even verder soezen.

Onder het ontbijt keek ik in het tv-gidsje (ja, die heb ik nog) wat er op tv zou komen 's avonds, en ik zag dat "Will & Grace" niet stond aangekondigd. Huh? Een paar weken geleden was de nieuwe serie gestart op een voor mij tot dan toe onbekend tv station, TLC.  Ik moest eerst opzoeken of ik die wel had, en jawel ergens op kanaal 18 ofzo zat ie. Zes afleveringen lang heb ik genoten van het wel een wee van de bekende karakters uit de serie die na 10 jaar weer een nieuwe reeks van 16 afleveringen hadden gemaakt. We lopen gelijk met Amerika, dat is wel eens anders geweest, maar nu stond het er niet in. Foutje in de gids, dacht ik, maar ook in de gids op tv stond het niet aangekondigd. Snel even gekeken op internet of de uitzendingen waren gestaakt, maar niks kunnen vinden. Ik moest gaan werken, dus ik liet het maar zo.

Later die dag kreeg ik verontruste berichtjes van vrienden die er ook niets van snapte. Ik had inmiddels na wat speurwerk ontdekt dat de serie ook in Amerika een tijdelijke stop heeft en op 5 december weer verder gaat met deel 7 van de 16 delen. Wat wij voelden moet welhaast vergelijkbaar zijn met wat het ganse Italiaanse volk voelde: ongeloof, apathie, shock ja zelfs rouw. Dat wat wij weer zo hadden omarmt en waar we pas bij de hernieuwde kennismaking begrepen hoe we het hadden gemist, werd zonder vooraankondiging ruw en onverwacht (tijdelijk) van ons afgenomen. Omgaan met teleurstellingen, we moeten het allemaal wel eens.