Het volgende verhaal is niet van mij, laat daar geen misverstand over bestaan. Niet pronken met andermans veren. Van wie het wel is, is niet bekend, maar het zet je wel aan het denken, en dat is altijd goed. Ik hoop u ook.
De professor komt de collegezaal binnen.
Hij kijkt rond.
"Jij daar op de achtste rij. Kun je me vertellen hoe je heet?" vraagt hij aan een student.
"Mijn naam is Sandra" zegt een stem.
De professor vraagt haar: "Verlaat alsjeblieft mijn collegezaal. Ik wil je niet in mijn college zien."
Iedereen is stil. De studente is geïrriteerd, pakt langzaam haar spullen en staat op.
"Sneller alsjeblieft" wordt haar gevraagd.
Ze durft niets te zeggen en verlaat de collegezaal.
De professor blijft om zich heen kijken.
De studenten schrikken.
"Waarom zijn er wetten?" vraagt hij aan de groep.
Ze zijn allemaal stil. Iedereen kijkt naar elkaar.
"Waar zijn wetten voor?" vraagt hij opnieuw.
"Sociale orde" klinkt uit een rij
Een student zegt: "Om iemands persoonlijke rechten te beschermen."
Een ander zegt: "Zodat je op de staat kunt vertrouwen."
De professor is niet tevreden.
"Rechtvaardigheid" roept een student.
De professor glimlacht. Ze heeft zijn aandacht.
"Hartelijk dank. Heb ik me eerder oneerlijk gedragen tegenover je klasgenoot?"
Iedereen knikt.
"Dat heb ik inderdaad gedaan. Waarom heeft niemand geprotesteerd?
Waarom probeerde niemand van jullie me tegen te houden?
Waarom wilden jullie dit onrecht niet voorkomen?" vraagt hij.
Niemand antwoordt.
"Wat je net hebt geleerd zou je in 1000 uur colleges niet hebben begrepen als je het niet had beleefd. Je hebt niets gezegd, alleen omdat je er zelf niet door geraakt bent. Deze houding spreekt tegen jullie en tegen het leven. Jullie denken dat zolang het jullie niet aangaat, het jullie niets aangaat. Ik zeg jullie, als jullie vandaag niets zeggen en geen gerechtigheid brengen, dan zullen jullie op een dag ook onrecht ervaren en zal niemand voor jullie gaan staan. Gerechtigheid leeft door ons allen heen. We moeten ervoor vechten."
"In het leven en op het werk leven we vaak naast elkaar in plaats van met elkaar. We troosten onszelf dat de problemen van anderen ons niet aangaan. We gaan naar huis en zijn blij dat we gespaard zijn gebleven. Maar het gaat ook om het opkomen voor anderen. Elke dag gebeurt er onrecht in het bedrijfsleven, in de sport of in het openbaar vervoer. Er op vertrouwen dat iemand het oplost is niet genoeg. Het is onze plicht om er voor anderen te zijn. Spreken voor anderen wanneer zij dat niet kunnen."
En ja. De professor vroeg de weggestuurde student om terug te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten