Het s-woord

Afgelopen zaterdag stond mijn voormalige kapster in de rij met de zaterdagboodschappen hoog opgetast op de band. Iets te hoog c/q wat onhandig neergezet want een glazen fles met druivensap viel van de band af en spatte uiteen op de vloer. Zij putte zich uit in allerlei verontschuldigingen en ik sprak gedecideerd via mijn oortje: 'Attentie. Er is een situatie bij kassa 7...' om vervolgens kond te doen van het gebeurde en of iemand het wilde opruimen. 'Ik krijg haast een hartverzakking, een situátie! Maar ik kom eraan' kreeg ik als antwoord terug, waarop een dame van de broodafdeling meedeelde: 'Ik stond al in de startblokken'. 

Het voor mij gangbare woord 'situatie' blijkt dus als alarmerend te worden ervaren. Ik wist dat niet, ik ben een kind. Ik vind een uiteengespatte glazen fles met inhoud op de vloer best wel een situatie, maar dat woord schijnt enkel voorbehouden te zijn als men mij met een revolver op de slaap bedreigd of als iemand voor mijn neus ineenzijgt. Ik heb op mijn communiezieltje beloofd om het s-woord niet meer zo nonchalant te gebruiken voor de algehele gezondheid van mijn collega's. 

Even later liet het universum mij het verschil zien. Bij de buren aan de overkant van 't Bakkertje, zag ik een oudere dame op de grond liggen met twee familieleden erbij. Later kwam er medische hulp die de inmiddels bijgekomen dame op een stoel liet plaatsenemen en uitgebreid de tijd nam om haar te onderzoeken. Ik zag dat ze alweer aan het lachen was, dus viel het alleszins mee. Maar dát is dus een situatie, daar valt een gevallen fles druivensap bij in het niet. I get it. Een leermoment.