Gisteren kwamen vrienden Chris, Rick en Harry een hapje eten en de nieuwe aanwinsten in de keuken bewonderen, maar bovenal even lekker bijkletsen met elkaar. Rick en Chris waren naar Griekenland geweest en Harry had gekampeerd en nog wat andere dingen gedaan, dus was er genoeg gespreksstof, alsof we ooit zonder zouden zitten. Rick en Chris hadden als dessert een overheerlijke citroen-meringue taart meegenomen die alle andere citroen-meringue taarten overbodig maakt. Zelf had ik bij het voorgerecht een diep gekoesterde wens van Chris ingewilligd om eindelijk eens iets te serveren uit de kleine pannetjes die min of meer voor de sier zijn gekocht, maar waar je echt iets in kan maken. Herhaaldelijk had hij opgemerkt dat die pannetjes zo leuk zijn en dat ie er wel eens iets uit wou hebben. Zijn liefde voor dit soort pannetjes bleek zo groot dat hij samen met Rick vorige week ook een setje heeft aangeschaft. Dus ook bij hen kunnen er zomaar bij een kaarsverlicht diner minipannetjes op tafel staan!
Harry had weer eens iets gewonnen, na diverse kaartjes voor daagjes uit had hij deze keer een spel gewonnen, het Baantjerspel, naar de geliefde rechercheur uit de boeken en van de de TV. De spelregels waren wat ingewikkeld, althans dat leek zo in de beschrijving, maar Rick had zich ingelezen en legde uit hoe het spel gespeeld moest worden. Je bent rechercheur en tegelijkertijd heb je ook zelf een delict met wapen, motief en lijk te verbergen voor de andere spelers.
Het is een kwestie van de juiste vragen stellen, heel goed opletten wat de anderen zeggen en doen en bovenal goed administreren en onthouden wat er allemaal gebeurt. Het was dan ook geen verrassing dat Christian (met cee-ha en één a) de beide spelletjes die we speelden heeft gewonnen, er zit een stukje psychologisch inzicht in, waarmee hij dan een streepje voor heeft op ons argelozen. We hebben vooral veel gelachen en een heerlijke avond met elkaar doorgebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten