Voor mij, ik vind het prima als iemand er bewust voor heeft gekozen. Ik vind er wel iets van, maar dat is mijn mening, dus alleen relevant voor mij en verder niet belangrijk. Zelf heb ik ook een lichte vorm van overgewicht, en mijn visie is dat ik daar de samenleving niet mee wil belasten, zo zal ik niet in het openbaar in mouwloze shirtjes lopen, of erger nog, zonder shirt verschijnen, anderen hoeven niet ongevraagd geconfronteerd te worden met het resultaat van mijn luiheid om er iets aan te doen, het is mijn persoonlijke keuze om niemands horizon te willen vervuilen.
Daar denken de bevestigingszoekers anders over. Om met de obesitasjes te beginnen, ik ga ervan uit dat ze geheel en al tevreden zijn met hun voorkomen, anders hadden ze het wel niet zo ver laten komen, toch vinden sommigen dat ze op nadrukkelijke wijze kenbaar moeten maken dat ook zij er mogen zijn, foto's van enorme dikke vrouwen in bikini die ze plaatsen moeten de slankere mensen ervan overtuigen dat zulks móet kunnen, zo zijn het ook de dames met een aantal maatjes meer die anderen, maar ik vermoed vooral zichzelf, middels posts op diverse internetfora ervan willen overtuigen dat mannen graag 'iets' hebben om vast te kunnen houden. Ook in het straatbeeld zie je, zeker nu het weer warmer is, dat morbide obesitassen hun enormiteit zonder gêne ten toon spreiden, prima, leef je leven, als je dat voor jezelf kunt verantwoorden, gewoon doen. Zo heeft zo'n hevig zwetende dikkerd me er wel eens van weerhouden om een ijsje te kopen, dus er gaat een ook preventieve werking van uit.
Bij tattoo-liefhebbers heb ik onlangs een post gelezen waarop geïrriteerde passief agressieve lik op stuk toon normale vragen betreffende de keuze over het nemen van tatoeages werden beantwoord, of dat ouders met tattoos hele goede ouders zijn, ik heb nergens gelezen dat ooit het tegendeel is bewezen, dus waarom die verdedigende houding? Laat jezelf vol tatoeëren, maak die keus, en maak er verder geen woorden aan vuil, als anderen er iets van vinden is dat toch niet jouw probleem.
Opmerkelijk zijn ook de bezitters van pitbullachtigen, die zelf constant willen benadrukken dat het gevaarlijke honden zijn. Zo heb ik een foto gezien van zo'n hond die lekker naast een kind ligt te slapen, zodat ik denk: "wat schattig", maar de eigenaar kan niet nalaten om de lezers er aan te herinneren dat het hier om een heel gevaarlijke hond gaat. Wat is je punt? Wat wil je?
Zelf heb ik het vermoeden dat deze mensen naast het zoeken van bevestiging ook als de dood zijn dat ze als niet bijzonder beschouwd worden, dat geldt zeker voor de tattoo-fans, die vaak heel moeilijke ver gezochte emotionele redenen hebben bij iedere inktstreep die ze laten zetten: "Deze tattoo is voor mijn overleden hond" (het ras kun je raden) terwijl ik dan denk zet een foto van het dier neer.
En nogmaals ik vind het allemaal prima, maar ik vraag me af of het, door zichzelf zo te overschreeuwen, ze het niet alleen om de negatieve aandacht te doen is die ze juist op deze manier generen, om vervolgens daarover weer moord en brand te schreeuwen. Er moet ergens iets goed misgegaan zijn in hun leven om zo in die vicieuze cirkel van bevestiging zoeken door middel van passief agressief gedrag en chronisch in de verdediging schieten verstrikt te blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten