Je hebt mensen die in een virtuele wachtrij gaan omdat de bioscopen weer open zijn en ze unbedingt de eerste avond dat dat kan er bij moeten zijn, diezelfde mensen gaan in een meterslange fysieke rij staan om Primark of IKEA in te kunnen. Boosterprik? Ze kunnen geen dag meer wachten. En je hebt mij, het afwachtende type. 'Het komt wel weer' is mijn credo, ik ga wel als de eerste hausse voorbij is. Ik zag een man op het journaal die op de eerste dag dat het weer kon om 11 uur 's morgens op een terras (het is januari) een biertje tot zich nam en acteerde alsof het dertig jaar geleden was dat ie dat had gedaan, terwijl ik dan heel nuchter (no pun intended) denk, je kan toch thuis ook bier drinken als horeca is gesloten.
Zo heb ik eerst gisteren mijn boosterprik gehaald, ik geloof dat ik ergens in december al kon, maar ik zag de drukte op de priklocaties en dacht, ik wacht wel even. Gaandeweg bleek er in mijn dorp een priklocatie te zijn waar men sinds half januari ook gewoon kon binnenlopen, en dat heb ik gisteren gedaan. Zondag in het gristelijke Capelle dat betekent binnenkomen, vragenlijst invullen, doorlopen, prikken, even plaatsnemen om te zien of ik ter aarde zal storten en weer weggaan. Alles binnen een half uur.
Afwachtend, ja, maar ook prematuur soms. Zo dacht ik meteen die boostervaccinatie aan mijn QR-code te koppelen, maar daar staat zo'n 24 uur voor. Oké dan. Nu de eerste dagen van de heropening van horeca e.d. voorbij zijn zal ik binnenkort ook weer eens denken aan een restaurant te bezoeken. Eerst maar zien of ik bijwerkingen zal ervaren van de boosterprik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten