Don't look up

Leonardo DiCaprio, Jennifer Lawrence, Rob Morgan, Meryl Streep, Cate Blanchett, Timothée Chalamet, names, darling, names, names, names in de Netflix film 'Don't Look Up'. Als één van de laatste Netflixabonnees heb ik 'm dan ook gezien. Mijn hele 'omringd door gekken'-gevoel was de volledige 138 minuten dat de film duurt aanwezig. De film kon ook op geen beter moment komen om ons eens een spiegel voor te houden, al denk ik, nee, weet ik zeker, dat zij die er het meest baat bij zouden hebben, nu het met deze film ongeveer in je gezicht geduwd wordt, het nog niet (willen) zien. 

Nog voor de coronapandemie losbarstte was het script al geschreven, maar wat zijn er veel één op één raakvlakken te zien met hoe een gedeelte van de mensheid reageert op het nieuws dat de aarde over zes maanden zal worden getroffen door een komeet, vergelijkbaar met de planetoïdeinslag die 66 miljoen jaar geleden heeft plaatsgevonden en het einde betekende van de dinosauriërs. Deze komeetinslag zou tot gevolg hebben dat al het leven op aarde eindigt. Astronomen Randall (Leonardo) en Kate (Jennifer) waarschuwen maar het gepeupel gelooft het niet. Via sociale media wordt er de draak mee gestoken, complottheorieën buitelen over elkaar heen, en ook de president van Amerika (Meryl als een soort female Donald Trump) is drukker met de verkiezingscampagne dan met het feit dat de wereld over een half jaar vergaat. In nieuwsprogramma's moet het vooral luchtig blijven en lacht men de voorspellingen weg en is men meer geïnteresseerd in het verhaal van een zangeres en haar vreemdgaande vriendje. Er komt een groepering non believers op die wij in onze pandemie kennen als antivaxers, met de leus 'Don't look up!' onder het mom, wat je niet ziet is er niet. En dan komt er ook nog een verdienmodel om de hoek kijken.

De ondertitel van de film is 'Based on truly possible events', want het zou gewoon kunnen gebeuren natuurlijk en mijn mensbeeld is zo laag dat ik zomaar aanneem dat er, met in het achterhoofd hoe er door net iets te veel mensen wordt omgegaan met een pandemie, zo op wordt gereageerd. Ook door overheden die zichzelf veel belangrijker vinden dan het volk waarvoor zij zouden moeten staan. Er zit humor in de film, maar die is, o ironie, al weggekaapt door hoe er in de afgelopen twee (drie? ik ben het een beetje kwijt) jaar op en over de pandemie is geacteerd en gereageerd. De realiteit blijkt vaak verbazingwekkender dan een fictief verhaal. 

Mocht u de film nog niet gezien hebben, ga er gerust voor zitten en kijk vooral de aftiteling helemaal af, want halverwege en helemaal aan het eind zijn er nog twee scènes te zien. 

Names, names, names.