Wit

Mijn eerste werkweek bij m'n nieuwe werkgever zit erop. Het was een enerverende ervaring, ik laveerde tussen 'wat is het leuk' en 'dit leer ik nooit'. Wat mij vooral op de been hield was, en ik kan het niet genoeg zeggen, het enorme warme welkom wat ik heb mogen ervaren van alle collega's van directie en artsen tot naaste collega's en de dames van de schoonmaak. Zo geïnteresseerd, begripvol en ondersteunend. Want het is veel. Veel in de zin van (administratieve) handelingen en andere verrichtingen, maar nu na deze week begint het langzaamaan te landen.

Ik weet nog maar een fractie van alles, maar ik kan al wat dingen zelfstandig en mede door de geruststelling van de mensen die mij inwerken dat het voor iedereen als heel veel ervaren wordt en dat het zeker goed gaat komen en ik in hun ogen al best veel oppik, maakt dat ik voorzichtig durf te zeggen dat ik er vertrouwen in heb dat dat ook gaat gebeuren. 

Maar geen eerste werkweek zonder incident natuurlijk. U begrijpt dat ik in smetteloos wit dien te verschijnen. Er is ooit een hele romanreeks opgestart over mannen in het wit. Het uniform wordt keurig door de firma verstrekt, en ook gewassen. Dit natuurlijk omdat niet iedereen even wit wast. Voor mij is kleding besteld maar nog niet gearriveerd. Toch was er voor mij ook een uniform en de dame die dat bijhoudt vroeg of ik het niet erg vond om de volgende dag hetzelfde uniform nog eens aan te doen, omdat er op de locatie geen andere was. Mijn antwoord was dat het prima was, en dat ik er vandaag extra zuinig en voorzichtig op zou zijn. 

Nog geen half uur later morste ik er koffie overheen, dit kwam doordat we achter de balie koffie drinken uit een thermosbeker met zo'n gaatje in het deksel. De laatste keer dat ik uit zo een op een tuimelbeker gelijkend iets dronk was ik drie, daar ging het dus mis. Het leek in eerste instantie mee te vallen maar er was een heel spoor van koffie op mijn smetteloze uniform. Ik mocht een ander bovenstuk aan doen, net één maatje te klein, maar wel schoon. De andere deponeerde ik in de wasmand.

Aan het einde van de dag wilde ik me gaan omkleden toen ik er achter kwam dat het sleuteltje van mijn lockertje nog in het met koffie overgoten jasje zat. En de wasmand was leeg.... De dame deelde nog net niet met haar ogen rollend mee dat die in de wasmachine zat die aan het draaien was. Dus wie zat er samen met z'n nieuwe collega op z'n knieën bij de wasmachine met z'n handen door de drijfnatte was te graaien? Precies. En ja, daar was het sleuteltje.