In Memoriam: Pierre Kartner

Terugkijkend kan ik zeggen dat mijn jeugd gelardeerd is met de muziek van Pierre Kartner. Dan bedoel ik niet dat ik er dag in dag uit mee om mijn oren ben geslagen, maar dat het heel ongemerkt toch ook tot een onderdeel van de soundtrack van mijn jonge jaren is gaan behoren. Het eerste wat in mij opkomt is dat hij onder zijn artiestennaam Vader Abraham met kindsterretje Wilma op schoot 'Zou Het Erg Zijn Lieve Opa' naar de eerste plaats van de hitparade zong. Daarnaast de jaarlijkse carnavalshits, die soms ook nog op de actualiteit inhaakte. De tweede nummer één hit was samen met politicus Boer Koekoek, zeg maar de Caroline (Kèro'lai'n) van der Plas van de jaren zeventig, met wie hij in 'Den Uyl Is In Den Olie' over de toenmalige premier Joop den Uyl en de oliecrisis uit die jaren zong. In 1977 stond hij weer op één met ''T Smurfenlied', waar de platenmaatschappij eerst geen brood in zag, maar een ziedende Pierre die dreigde op te stappen suste met een eerste oplage van vijfhonderd exemplaren. Het werd een enorme hit, wereldwijd, want hij nam het in verschillende talen op. 

Naast nummers voor zichzelf schreef Pierre ook voor anderen Corry Konings, Ben Cramer, Mieke Gijs (voor wie ik nog steeds een boontje heb), Hanny en Jacques Herb hebben veel aan hem te danken. Ook heeft hij twee keer de Nederlandse bijdrage voor het Eurovisie Songfestival geschreven. In 1973 'De Oude Muzikant' voor Ben Cramer en in 2010 'Ik Ben Verliefd' voor Sieneke. Ik vermoed dat de man wel honderden liedjes heeft gemaakt in zijn leven. 

In het begin nam hij onder allerlei pseudoniemen liedjes op, o.m. De Aardmannetjes, Pierre en z'n Pietjes, Lord Wanhoop en samen met Annie de Reuver vormde hij het duo Duo X. Maar vanaf de jaren zeventig werd hij als Vader Abraham een household name en scoorde hij tientallen hits. ''T Kleine Café Aan De Haven', 'Huilen Is Voor Jou Te Laat' (voor Corry Konings en haar Rekels), 'Manuela' (voor Jacques Herb) 'De Clown' (voor Ben Cramer) kunnen we gerust tot ons muzikale erfgoed rekenen. Maar evenzogoed kon Pierre langs de rand van de goede smaak en de goede dichtkunst scheren. Een strofe als 'Een kind zonder moeder is als een vaas zonder bloemen' is best tenenkrommend. En als je eenmaal hebt opgemerkt dat in veel van zijn liedjes het woordje 'toch' als opvulwoord is gebruikt, om een beetje uit te komen met de tekst en de muziek, kun je dat nooit meer ont-horen. 

Maar het zijn de hits, zowel de meedeiners als de luisterliedjes, die we blijven herinneren, en zoals gezegd, ongemerkt heeft Pierre een stempel gedrukt op mijn jeugdjaren en ik vind dat eigenlijk wel fijn. Zelf voelde hij zich chronisch miskend, vooral door het Hilversumse, maar heeft toch verschillende prijzen mogen ontvangen w.o. de Édith Piaf-prijs, Gouden Harp, de Buma Lifetime Achievement Award en natuurlijk de talloze gouden en platina platen. 

Dinsdag 1 november is Pierre overleden en gisterochtend was zijn uitvaart. Alles in stilte, buiten zijn familie wist niemand ervan. De laatste twee jaar leefde hij teruggetrokken. Pierre is 87 jaar geworden.