Kringloopwarenhuis

Afgelopen week had ik, zoals ik dat zelf graag mag noemen, een prepensioen weekje ingelast. Een weekje vrij die ik in en om het huis met zo eens een dagje weg heb doorgebracht. Precies zoals ik me voorstel hoe het zal zijn als ik over een paar jaar werkelijk met pensioen mag, als God het wil. En als God het niet wil is dat ook oké voor mij, op mijn leeftijd ben je een mens van een dag en gezien de huidige stand van de wereld met klimaatproblemen en oorlogszuchtige dictators is het het beste om niet verder dan een week vooruit te kijken. Dus mocht mijn grote reis beginnen voor mijn pensioengerechtigde leeftijd, jammer, maar ook helemaal prima, dan plukken anderen de vruchten van mijn jarenlange inleg, mochten die er nog zijn, een rode knop is zo ingedrukt door een megalomane geesteszieke dictator. 

Daarom heb ik zo door het jaar heen een aantal keer mijn prepensioen weekje, zodat ik toch alvast kan proeven hoe het zal zijn of hoe het had kunnen zijn. Deze maand was wel een bijzonder prepensioen weekje omdat ik nu op een leeftijd ben waarop men bij mijn eerste baas, begin jaren tachtig, daadwerkelijk met een afvloeiingsregeling met vroegpensioen kon gaan. Zo ging dat veertig jaar geleden. Kom daar nog es om. Toentertijd lag mijn leven nog voor me en was het ver van mijn bed, maar dacht wel, als ik zou oud ben lijkt me dat wel wat, dan heb ik ruim veertig jaar gewerkt en is het mooi geweest. Nou, dat is wel in mijn gezicht ontploft. Daarom nogmaals, meer dan een week vooruitkijken is zinloos, dat is eigenlijk altijd zo geweest. 

Afgelopen week was een vrij brede week, van vrolijke uitstapjes en visites tot een verdrietig afscheid nemen, kortom het leven samengeperst in één week. Ook heb ik mij begeven naar de lokale kringloop winkel. De reden daarvoor was dat ik op het randje bij het raam op de lanai sinds jaar en dag vaasjes en potjes heb staan, die, omdat ik ze vergeet weg te halen of vergeet het regenwater er uit te gooien, in de winter kapot vriezen. Er hebben dus in de loop der jaren talloze verschillende vazen en potjes gestaan. Ik bedacht me om er dan iets anders neer te zetten. Iets van beeldjes of tuinkabouters, in ieder geval iets waar geen water in kan komen. Maar ik had geen zin daar heel veel geld aan uit te geven. Vandaar dus de kringloopwinkel.

Ik kom er eigenlijk nooit, mede omdat het niet echt op de route van het dagelijkse ligt. Het regende dus besloot ik in plaats van te gaan fietsen, te voet te gaan en het bleek verrassend dichtbij. Ik denk zo een kwartiertje, twintig minuten en door een landelijk stukje van mijn woonplaats. Ik vond het ook meteen zo'n pensionado-activiteit. Er aangekomen bleek het 'Het Kringloopwarenhuis' te heten. Niks geen Malle Pietje achtige toestanden waarbij alles door elkaar staat opgesteld, maar keurige afdelingen gerangschikt naar alles wat bij elkaar hoort en op kleur. Een kledingafdeling, boeken, cd's, apparaten, en een heuse kerstafdeling waar het nu best druk was. De medewerkers liepen er zelfs met headsets op, heel wat anders dan het rommelmarktachtige zoals het voorheen was. Ik heb er voor een luttel bedrag vijf figuurtjes gekocht die nu op de lanai staan bij het raam. Klein geluk, dat we daar maar wat meer van mogen en kunnen genieten.