Het begon al meteen in 1956 het eerste jaar, de Zwitserse Lys Assia die had gewonnen deed de volgende 2 jaar weer mee, maar haalde respectievelijk een 8e en een 2e plaats. Nederland won in 1957 met Corry Brokken die het jaar ervoor ook al deelnam en in 1958 weer, maar slechts 1 punt kreeg. Jean-Claude Pascal die in 1961 voor Luxemburg won, werd 20 jaar later (!) in 1981 nogmaals door dat land ingehuurd. In 1962 won Isabelle Aubret en verdedigde de Franse driekleur in 1968 nogmaals. De 16 jarige Gigliola Cinquetti won in 1964 en precies 10 jaar later in 1974 werd ze 2e achter Abba.
In 1973 behaalde Anne-Marie David de eerste plaats voor Luxemburg om in 1979 voor Frankrijk uit te komen. De eerste overwinning voor Israël was voor Izhar Cohen in 1978 en dat hoopte hij in 1985 nog eens te beleven. Carola Häggvist had voor Zweden in 1983 al meegedaan, maar in 1991 won ze het festival, waarna ze in 2006 nog maar eens mee deed. Één van de vele overwinningen van Ierland staat op naam van Niamh Kavanagh in 1993, in 2010 probeerde ze dat nog eens over te doen.
Dana International won met glans voor Israël in 1998, maar besloot om in 2011 weer eens een kansje te wagen en kwam niet eens door de halve finale heen. Ook Charlotte Nilsson uit Zweden probeerde het na haar overwinning in 1999 weer in 2008. Nadat de Duitse Lena in 2010 had gewonnen zei ze direct dat ze het jaar erna weer mee zou doen voor Duitsland, hetgeen ook geschiedde en waar ze als 10e eindigde.
De smaak van de overwinning is zoet, en net als echt zoet werkt het verslavend, toch is het volgens mij beter ongelofelijk trots en blij te zijn met een Eurovisie overwinning dan om het nóg een keer te willen beleven van de 13 artiesten die dat in de afgelopen 60 jaar hebben gedaan is het er maar één gelukt.
Johnny Logan 1980 |
Gigliola Cinquetti 1964 |
Izhar Cohen 1978 |
Dana International 1998 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten