Move about

"Where am I going to? You'll get by 

you always have before".

Barbara Dickson, 1977

Zaterdag 2 november 1991 was dan de dag dat ik Den Haag achter me liet en in Capelle aan den IJssel ging wonen op de Frederik van Eedenplaats, samen met mijn eerste verloofde. Wij kenden elkaar toen 4½ jaar. Terugkijkend deed ik dat omdat het in de lijn der verwachting lag, niet omdat mijn hart zich met volle overtuiging in die beslissing kon vinden. Ik snap ook heel goed hoe generaties voor mij zo heel onbewust het huwelijk instapten, gewoon omdat het hoorde. Na anderhalf jaar ging het niet meer, en móest ik voor mezelf kiezen, er komt vanzelfsprekend nog een blogje over de verloofdes, waar sinds het begin van de jubeljaarblogjes al door enkelen reikhalzend naar wordt uitgekeken, maar in dit blogje gaat het over de verhuizingen. 

We zaten in een verhuizing naar de Wilgenplaslaan in Rotterdam toen ik besloot (dat klinkt simpeler dan het was) om niet meer met verloofde verder te kunnen. Ik woonde tijdelijk bij een goede vriend omdat ons huis al was verkocht en we nog niet terecht konden in het nieuwe huis. De verhuiskaarten waren al geschreven en verstuurd toen binnen luttele weken familie, vrienden, bekenden én instanties weer een verhuiskaart van me ontvingen, en wel naar de Zwarte Paardenstraat in Rotterdam, een zijstraat van de Witte de Withstraat in hartje stad. Nu een geweldige hippe place to be straat, destijds een verpauperde bedoening met veel ongure types. In juni 1993 betrok ik daar een gemeubileerde vrij ruime kamer, met een keukentje in dezelfde ruimte en een kleine douche/toilet. De huur was vrij hoog, zodat het van begin af aan een tijdelijke oplossing was.

Via mijn voormalige schoonmoeder kon ik een geweldig leuke woning van 2 etages betrekken in Rotterdam Noord in de Orchideestraat vlak bij de Kleiweg. Dus húp in januari 1994 ging ik weer verhuizen met veel hulp van vrienden en een gehuurd busje. Omdat ik alle spullen bij mijn voormalige verloofde had gelaten, ik had immers een gemeubileerde kamer, kon ik nieuwe spulletjes kopen. Als ik nu zie dat ik in een half jaar tijd 2½ keer ben verhuisd kan ik met terugwerkende kracht alsnog rode vlekken in mijn nek krijgen, maar toen dééd ik het allemaal gewoon. 

In de Orchideestraat heb ik 5½ jaar gewoond, waarvan de laatste anderhalf jaar met verloofde 3. Vrienden Letitia en David gingen verhuizen naar Capelle aan den IJssel, en vertelden dat in de straat waar zij gingen wonen nog genoeg huizen te huur waren. Verloofde 3 en ik zijn toen eens gaan kijken en ik moest er niet aan denken om daar te gaan wonen, het zag er erg blokkendozerig uit allemaal, nee, we wilden niet weg uit de Orchideestraat, maar toen we in februari 2000 bij hen op bezoek gingen en de deur open ging veranderde onze mening 180 graden, wát een leuke maisonnette woning!

Gebeld met de woningbouw en op 1 april 2000 verhuisden we naar Capelle aan den IJssel, waar verloofde 3 in september 2001 weer vertrok, maar waar ik nu nog steeds met heel veel plezier woon, al meer dan 15 jaar en het bevalt me nog steeds prima!

PS. Het is niet voor niets dat ik de verloofdes niet bij naam noem, ze zijn, volgens mij, nog in leven en naar ik hoop gelukkig, dus lieve lezers die één van hen of zelfs allebei heeft meegemaakt, eerbiedig mijn keuze door in eventuele reacties niet hun naam wel te noemen. Ook de straatnaam waar ik nu woon heb ik bewust niet genoemd. Bedankt voor het begrip.

Frederik van Eedenplaats.

Zwarte Paardenstraat.

Orchideestraat.

Uitzicht vanuit de woonkamer van mijn huidige woning.